Pokłon trzech Magów

Ten wpis, z racji skojarzenia, powinien pojawić się w grudniu i ani chwili wcześniej - ale nie mogłam się powstrzymać. ;)
Chciałabym opowiedzieć o mojej wizji męskiego Jubilation XXV od Amouage, który uparcie interpretuję w kontekście... biblijnego pokłonu mędrców. Według tradycji było ich trzech, a każdy z nich władał państwem położonym na Wschodzie [tzn. na wschód od dzisiejszego Izraela, co nieco zmienia naszą zwyczajową interpretację ;) ].


Wszyscy znamy tę historię, a przypomnieć możemy ją sobie choćby TUTAJ. Jako, że moja wizja nie obejmuje całej opowieści, zajmę się tylko kilkoma jej wątkami.
Otóż było sobie raz trzech mędrców, których umysły skupiały w jedno wiedzę i umiejętności Wschodu, Zachodu, Północy i Południa; równe sobie, scalone w jedno, znakomicie się uzupełniające. Żaden z nich nie czuł potrzeby udowadniania prymatu którejkolwiek z wyżej wymienionych doktryn ideologicznych jako, że wszyscy wiedzieli o bezcelowości takiego działania. Mędrcy, wszyscy razem i każdy z osobna, zwyczajem swoich czasów Mądrości szukali zarówno w zawiłych obliczeniach matematycznych, jak i we wróżbach, których wciąż dostarczał widok nocnego nieba. I, jak każdy z dzisiejszych naukowców, byli wiecznie głodni wiedzy, pragnęli jej tak, jak inni pożądają bogactwa czy zaszczytów; mieli nadzieję, że to właśnie przed nimi nieogarniona, wszechpotężna, przedwieczna siła, która stworzyła cały nasz świat i która kiedyś strąci go w otchłań, otworzy księgę pełną najprawdziwszych i najdoskonalszych Prawd. Cóż, byli próżni. :)
Nic więc dziwnego w tym że, zobaczywszy na niebie nieoczekiwanego gościa: dziwny, jasno świecący punkt, widocznie poruszający się po nieboskłonie, każdy z mędrców postanowił wyruszyć w drogę za gwiazdą, która miała go doprowadzić do źródła niewyczerpanej mądrości.

W czasie wędrówki przeżyli wiele przygód, o których opowieść nie jest przedmiotem mego wywodu [prawdę mówiąc, nie bardzo mam ochotę je wymyślać ;) ], dość powiedzieć, ze kiedy w końcu znaleźli miejsce, nad którym gwiazda się zatrzymała, z pewnością przeżyli srogi zawód. Bo przecież oni, obeznani z treścią świętych ksiąg wszystkich ludów świata, spodziewali się znaleźć nie tylko źródło wielkiej mądrości, ale też nowonarodzonego króla. A królowie, jak wiadomo, przychodzą na świat w pałacach, nie w najbardziej obskurnych grotach za miastem, zamieszkiwanych przez zbiegłych morderców, gwałcicieli i świętokradców trudniących się pasterstwem! Otoczenie nawet się zgadzało: wokół położnicy i dziecka zebrała się spora grupa łachmaniarzy i ich czworonożnych podopiecznych, tylko skąd ta nieziemska atmosfera? Skąd taki dziwny, wszechogarniający, błogi spokój? Skąd radość? Mędrcy postanowili zaufać własnej intuicji, która podpowiadała im zapewne, iż jeśli sytuacja wygląda na niecodzienną, to pewnie taką jest. ;) Dali się ponieść nastrojowi chwili i złożyli zwyczajowe dary podróżne u stóp dziwnego niemowlęcia o bystrym spojrzeniu dorosłego człowieka, tego dziecka-nie dziecka.
Wracali do swych domów przeświadczeni, że oto pozwolono im uczestniczyć w czymś niezwykłym i ważnym.


Duet Jubilation XXV powstał z okazji ćwierćwiecza istnienia domu perfumeryjnego Amouage, założonego przez kuzyna sułtana Omanu. Mój dzisiejszy bohater miał zostać stworzony dla mężczyzny enigmatycznego, łącząc w sobie wyrafinowanie i filozofię wszystkich epok i kultur. Uff! Kolejne trudne zadanie postawione przed perfumami przez pijarowców. ;) Na szczęście, tym razem zrealizowane.

Bo przecież biblijno-apokryficzni Trzej Królowie idealnie wpasowują się w schemat zjednoczonej mądrości, doświadczenia i estetyki wszystkich ziemskich cywilizacji. Tak samo, jak znakomicie odnajdują się w klimacie perfum Amouage: czerpiących pełnymi garściami z bogactwa wiedzy Wschodu i Zachodu (rozumianych stereotypowo), jednocześnie odurzających i wprawiających w zachwyt, bez wątpienia trudnych. Skłaniających do zadawania pytań. A najpewniej - prowokujących do najprostszego rejestrowania własnych doznań, do zdawania się na intuicję, do ciągłego podejmowania wyzwań.

Nietrudno chyba odgadnąć, że mnie męski Jubileusz zachwycił? ;) W końcu nie co dzień mamy okazję zetknąć się z tak cudownie ekspansywną, trudną dla otoczenia, piękną oraz tak bardzo nieprzystosowaną do europejskich norm kompozycją. Z otwarciem tak wytrawnym, ze aż gorzkim, ziołowym, półprzejrzystym i trudnym do rozebrania na czynniki pierwsze (co zresztą, w stopniu mniejszym lub większym, dotyczy także kolejnych etapów rozwoju Jubilation).
Po chwili mieszanka zaczyna stawać się bardziej słodka, lekka i ciepła. Otaczająca mnie mgła z gołębiej szarości wpada w odcień liliowy, a następnie w ostry róż fuksji [tak, tak - J. ma barwy! ;) ]. Wyczuwam gęste, przyciężkie wonie kwiatów (róża? jaśmin? tuberoza?), otoczone akcentem przyprawowym, z goździkami i cynamonem na czele oraz lekko złagodzone miękkim owocowym obłoczkiem. Z czasem w kompozycji coraz więcej kadzidła.
I właśnie dzięki niemu, dopiero baza udowadnia, że mamy do czynienia z zapachem wagi ciężkiej: przygniatającym, zachłannym killerem, mącącym wszystkie zmysły i ściśle oplatającym sylwetkę nieprzeniknioną grafitową mgłą - albo raczej dymem... :) Wyczuwam olibanum, mirrę, oud, ambrę, mech, może trochę "zbezczeszczonego" sandałowca, w rodzaju tego z Sandalo Etro, oleisty opoponaks i jeszcze więcej nut animalistycznych (bo ambrę wyławiam zawsze "swoją drogą"). Trwa to wszystko na skórze przez wiele godzin, stopniowo rozluźniając żelazne pęta, pozwalając nam oddychać pełną piersią, odchodząc bez żalu czy sentymentu na poszukiwanie nowej przygody.

Bez kadzenia i wazeliny: męskie Jubilation to jedna z najpiękniejszych odsłon perfumeryjnego kadzidła, jaką zrodziła Ziemia. Trzej Mędrcy byliby dumni. :) A mały Jezusek otrzymałby pewnie trzy piękne flaszki pełne złocistego płynu. ;)


Rok produkcji i nos: 2008, Bertrand Duchaufour

Przeznaczenie: potężny, zachwycający zapach stworzony z myślą o mężczyznach, ale z pewnością nie powinien zawieść też odważnych, niebanalnych kobiet; dość trudny jako woń dzienna, bezpieczniejszy na wieczór - ale kto, obcując z prawdziwym pięknem, dba o takie szczegóły?? ;)

Trwałość: blisko dobowa

Grupa olfaktoryczna: drzewno-aromatyczna (i orientalna!)

Skład:

Nuta głowy: kwiat davana, kolendra, pomarańcza, labdanum, kadzidło frankońskie, czarna porzeczka
Nuta serca: miód, cynamon, goździki, orchidea, róża, liść laurowy, drewno gwajakowe, nasiona selera
Nuta bazy: mirra, paczuli, opoponaks, ambra, piżmo, drewno cedrowe z gór Atlas, nieśmiertelnik, mech, oud
___
Dziś noszę Lyric Man od Amouage.

P.S.
Źródła ważniejszych ilustracji:
1. http://cgfa.acropolisinc.com/l/p-leyendecker2.htm
2. http://gotmedieval.blogspot.com/2008/12/these-three-kings-mmm-marginalia.html
3. obraz Jamesa J.J. Tissot Podróż Magów: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Magi_tissot.jpg