Pierścienie Saturna

Powstały w wyniku śmierci jednego ze skalistych księżyców planety, zniszczonego podczas zderzenia z innym dużym ciałem (albo są pozostałością pierwotnej mgławicy, z której powstał Saturn, choć mnie ta teza średnio przekonuje :) ) i składają się z drobin, grud oraz dużych brył skał i lodu. Choć miały sporo czasu, nigdy ponownie nie zestaliły się w jednolite ciało, ponieważ znajdują się wewnątrz tzw. granicy Roche'a, w której oddziaływanie grawitacyjne danego ciała jest tak silne, iż dominuje ono nad całym swoim najbliższym sąsiedztwem. Tak więc pierścienie Saturna ostatecznie opadną po spirali na planetę.
Bo z grawitacją nie sposób się kłócić. ;)

Mamy więc spore objętościowo, zachłanne ciało o tradycyjnie mrocznych konotacjach, ku któremu lgnie to, co - zdawałoby się - już na zawsze świadczyć będzie o jego wyjątkowości. Co mi to przypomina?
Ano, jeden z największych blogowo-forumowych przebojów ostatniego czasu, czyli Ikon od Zirh.

Podobnie, jak wspomniane ciało niebieskie, jest Ikon kompozycją dziwną: jednocześnie przestrzenna i masywną, ziołowo-lekką, ale z czasem nabierającą ciężaru i oleistej statyczności (a Saturn, jako planeta gazowa, jest w istocie całkiem lekki - oczywiście, jak na standardy kosmiczne... ;) ). Z początku uderzający w nutę słodkiego, niekoniecznie europejskiego kadzidła, rzeczywiście ma w sobie coś z Black Cashmere, ale jest to porównanie stanowczo zbyt swobodne: bo choć oba pachnidła penetrują te same obszary, to jednak różnią się polem zainteresowań czy konstrukcją; gdzie BC popada w miękką słodycz, Ikon obiera kurs na kanciastą ostrość i świeżą wytrawność ziół.


Po początkowej, lekko afrykańskiej i niemal kobiecej dawce miękkiego, bezpiecznego ciepła robi się goręcej: aromat, zamiast okrzepnąć i snuć nam do ucha opowieści o bogach i kreacji wszechświata, wkracza w pas asteroid, nabierając gorzkiej przestrzenności, unikając agorafobii, luźno osnuwając się na soku z cytrynowej skórki oraz przyprawach, ze świeżym imbirem, cynamonem, goździkami i kardamonem na czele. Dzięki tej właśnie lekkości, kompozycja zdołała się wybronić przed wpadnięciem w samozapętlające się kadzidlane klimaty i cudem uniknęła zderzenia z asteroidą. ;)
Mniejsze stężenie kadzidlanych dymów jest w tym przypadku miłą niespodzianką, dowodem na indywidualizm mieszanki. A mnie przypomina że inny Saturn, ten oryginalny, mitologiczny rzymski odpowiednik greckiego Kronosa zjadł, co prawda, własne dzieci, ale ostatecznie przywrócono je życiu. :) Więc nie mamy do czynienia z jeszcze jedną interpretacją, coraz popularniejszego ostatnio, kadzidła a raczej z całkiem odważnym żywiczno-przyprawowym cudakiem, niespotykanym zazwyczaj na półkach perfumerii głównonurtowych (dlatego też szybko z nich zniknął, ku rozpaczy perfumoholików całego świata).
W miarę upływu czasu kompozycja w zdwojonym tempie nadrabia zaległości, stając się coraz bardziej ciężką, statyczną, oleiście przysadzistą i bliską ciału (bardzo bliską nawet); co jednak nie odstręcza, a przeciwnie - nadaje jej wymiaru ludzkiego, organicznego i naturalistycznego.

Baza zapachu jest, w mojej opinii, najmniej udaną jego odsłoną: to typowa "męska" interpretacja kadzidła, dość płaska i często spotykana [że wspomnę tylko Incense Williamsona]: grzeczna, pozbawiona kantów, podejrzanie syntetyczna. Łatwa. Lekko zwęglona, ale i niepozbawiona przewidywalnej słodyczy. Lecz mnie to nie dziwi: wszak porządne perfumy winny posiadać osobowość, a ta składa się również z wad. :) Więc Ikon to kapitalne pachnidło, obdarzone pełnowymiarową duszą. I słusznie!

Na koniec jeszcze jedno kosmiczne zdjęcie (uwielbiam je!), wykonane przez sondę NASA, Cassini:


Ta duża, półokrągła płaszczyzna po prawej to Saturn (widziany od nocnej strony), wystające zza niego obręcze są pierścieniami, a ta mała kropeczka poniżej to jeden z księżyców, Enceladus. Lodowa, skalista bryła plująca w niebo... gejzerami wody! Cassini, dokonawszy pomiarów cieczy stwierdziła nie tylko jej "ziemski" skład, ale też obecność aminokwasów, czyli budulca życia.
Mała, potencjalnie żywa kuleczka tuż koło opasłego cielska planety - całkiem, jak Ikon ;)

Rok produkcji i nos: 2008, Frank Voelkl

Przeznaczenie: zapach stworzony z myślą o mężczyznach, ale - jak bodaj wszystkie wonie kadzidlane - jest w istocie uniseksem. Wydaje się być idealnym na wszystkie okazje, jakie tylko wpadną nam do głowy. :) Choć trudno odmówić mu klasy czy niewymuszonej elegancji.

Trwałość: niezła - w granicach ośmiu-dziesięciu godzin

Grupa olfaktoryczna: drzewno-przyprawowa

Skład:

Nuta głowy: cytryna, imbir, kardamon, kwiat davana
Nuta serca: cynamon, kłącze irysa, goździki, labdanum
Nuta bazy: drewno cedrowe, wetyweria, paczuli, ambra, olibanum
___
Dziś noszę to, o czym powyżej.

P.S.
Źródła ważniejszych ilustracji:
1. http://www.stfc.ac.uk/News%20and%20Events/3373.aspx
2. http://s2.webstarts.com/lunarsabbath/origin_of_saturday.html
3. http://saturn.jpl.nasa.gov/photos/imagedetails/index.cfm?imageId=4107