Między marzeniem a mrzonką

Mam firmową próbkę czegoś, co nazywa się Night of Fancy a powstało dzięki błogosławieństwu Anny Sui, amerykańskiej projektantki fenomenalnie kiczowatych strojów. :) Szalonego, pstrokatego miszmaszu kilku do kilkunastu stylów, tradycji i mód. A do tego dumnego z siebie, całkowicie świadomego oraz wypracowanego. Jak tu projektów Anny Sui nie polubić? ;)

Perfumy sygnowane przez projektantkę są naturalnym uzupełnieniem ujmującej modowej tandety [dlaczego "tandeta" jest wyrazem niepochlebnym? Co złego jest w jarmarczności, szczególnie takiej, która istnieje świadomie i z premedytacją? To tak, jakby obrażać Almodóvara czy Tarantino tylko dlatego, że nie wzorują się na filmach von Triera!]. Jednocześnie wielobarwnej, słodkiej, świeżej, ale też zachowawczo dyskretnej i ukierunkowanej na przynoszenie zysków. W końcu o to chodzi w tym interesie.

Zarówno modę, jak i perfumy od Anny Sui charakteryzuje dziewczęca zwiewność i beztroska, jakkolwiek nie są pozbawione pewnej przysadzistości. Idealnie pasują do niepoprawnych optymistek przekonanych, iż cały świat leży u ich stóp i tylko czeka, by je ozłocić. Choć moje bohaterki nie są stuknięte i wiedzą, że ich marzenia nie zawsze będą się spełniać. Ale czy to znaczy, że mamy przestać marzyć?
Oby nigdy do tego nie doszło.

Tak więc cieszę się bajeczną, przerysowaną filozofią pani Sui, mając nadzieję na przyjemne letnie słodkości perfumowe. Takie, które umilałyby wakacyjne wieczory.
Z radością zaopatrzyłam się w próbkę.


Wszystko byłoby wspaniale, gdyby nie pewien szkopuł: Night of Fancy to dziełko proste oraz stanowczo zbyt świeże. Przy testach nadgarstkowych nosi się je nawet przyjemnie - dominuje syntetyczny jaśmin, słodkie owoce, cytrusowe nuty słone. Nic nie zaskakuje, pozytywnie ani negatywnie. Ot, takie sobie łatwe pachnidełko; obce gustowi wyżej podpisanej, ale mieszczące się w granicach tolerancji. W mojej rodzinie tego typu wrażenia bywają kwitowane zwyczajowym wydęciem warg i stwierdzeniem: "jak ktoś lubi..." ;)

Gorzej, kiedy decyduję się na testy całościowe. Wówczas Noc Kaprysu przeistacza się w słodsze, mniej dosłowne tudzież bardziej dziewczyńskie Light Blue Dolcego i Gabbany. Co oznacza, iż o bliższej przyjaźni z omawianym dziś zapachem mogę zapomnieć. Niestety.

Właściwie w dalszym ciągu wyczuwam słodki, papierowy jaśmin, przejrzałe owoce oraz kremowe, mleczne nuty drzew i nie tylko, ale po krótkiej chwili kompozycja zaczyna dryfować w stronę wspomnianej perfumowej traumy. Nie pytajcie, jak przy prezentowanych niżej nutach jest to możliwe; nie mam pojęcia. To prędzej wrażenie niż pewność.
Niestety, na tyle silne i ogłuszające, że wolę dać sobie spokój. Szczególnie, gdy z czasem coraz głośniejsze stają się akordy pikli owocowych. Słodki ocet z nutą bitej śmietany skutecznie odbierają mi chęć do dalszych Night of Fancy testów. Trochę szkoda.

Chciałam poznać kolejną kompozycję, uśmiechnąć się do woni słodkiej a nieskomplikowanej i - czasem - ponosić ją z przyjemnością. Nie udało się. Choć zapachu nie skreślam i wierzę, iż komuś innemu ukazać potrafi przychylniejsze oblicze. Szczęśliwie NoF nie drażni mojego powonienia tak mocno, jak Light Blue i spółka. Może by tak pomyśleć o popularyzacji zapachów Anny Sui między Odrą a Bugiem? ;>
Dodam jeszcze, że dzienna wersja, czyli Flight of Fancy, na wiedźmowej skórze prezentuje się jeszcze gorzej. Jak pech to pech! ;)


Rok produkcji i nos: 2008, ??

Przeznaczenie: zapach raczej dla kobiet, nieprzesadnie słodki i delikatny, bliski skórze. Na wszelkie okazje.

Trwałość: do pięciu godzin

Grupa olfaktoryczna: kwiatowo-owocowa (oraz gourmand)

Skład:

Nuta głowy: borówka, liście grejpfruta, poziomka
Nuta serca: absolut jaśminowy, stefanotis
Nuta bazy: kaszmeran, olibanum, koktajl mleczny [czyli milkshake po prostu :) ]
___
Dziś noszę À la Nuit marki Serge Lutens. Czyli uzupełnienie nocnych klimatów.

P.S.
Źródła ważniejszych ilustracji:
1. http://spamuteclo.blogspot.com/2011/06/violet-wallpaper.html
2. http://virtualwomanofessence.blogspot.com/2010/07/friday-55-july-night.html