Tabakiery w natarciu ;)

Stoję sobie dziś w jednym z wrocławskich Douglasów przed półką z zapachami Etro i myślę: "Dianthus czy Patchouly?" (bowiem koniecznie chciałam ubrać coś tej marki, spoza mojego arsenału). Dumam sobie i dumam, pan ochroniarz krąży coraz bliżej i bliżej, bo to przecież bezpośrednie sąsiedztwo najdroższych zapachów jest [a nuż coś wsadzę za pazuchę? ;) ]; a znana prawda głosi, że gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta. I dobrze głosi jako, że po chwili wpadłam na pomysł dania kolejnej szansy New Tradition. A pachnidło zwyczajnie nie doceniło mojej dobrej woli i się było wypięło. O czym zaraz Wam opowiem. :)

Są aktorzy, których widoku nijak nie potrafię strawić. Niczym konkretnym sobie na moją awersję nie zasłużyli, mogę doceniać pracę każdego z nich bądź nie, ale spoglądanie na ich twarze dodatkowej rozrywki mi nie zapewnia. I o ile jestem w stanie przemóc jakoś swoją niechęć do Leonarda Di Caprio czy Nicholasa Cage'a, to pasuję, gdy na ekranie pojawia się Tom Cruise. Po prostu go nie lubię. I tyle.
W jego oczach wychwytuję coś śliskiego, kpiąco-cyniczno-zimnego (może to przez scjentologię? nie mam pojęcia). Do tego z wiekiem traci wiarygodność - i to nie tylko na ekranie; uroku nie dodaje mu także maniacka walka z upływającym czasem. A szkoda, bo gdy trafię gdzieś na którąś z jego wczesnych ról, to z żalem stwierdzam, że wówczas przynajmniej było na co popatrzeć.

Podobnie z Etrowym New Tradition: pierwsze chwile są wielce obiecujące, ostre, głębokie, przestrzenne, kwiatowo-przyprawowe z silnym akcentem wetywerii, natomiast później coraz trudniej mi wychwycić coś, co nie byłoby piżmem.
Początkowy miks lawendy, róży, wetywerii, goździków, kolendry oraz białego pieprzu (których brak w składzie, choć wyraźnie je wyczuwam) stopniowo ustępuje miejsca śliskiemu, spienionemu piżmu. Zmieszanemu w dość makabryczny - dla mnie, rzecz jasna - sposób z geranium, ylang-ylang i... irysem, dzięki czemu "wyłazi" z Nowej Tradycji ni mniej, ni więcej, jak tani płyn do płukania tkanin. Proszę ewentualnych obrażonych o wybaczenie; wiem, jak niemiłe to uczucie, gdy ktoś przyrówna jedne z, naszym zdaniem, wspanialszych perfum do czegoś w tak podłym stylu, ale naprawdę się starałam poszukać innego skojarzenia. ;) Stąd pojawił się Cruise; oraz paru innych.

Dla wyżej podpisanej New Tradition to zapach przykry, brzydki, zbyt obły, spieniony i sztuczny. Jak panowie z gatunku "im starszy, tym młodszy". ;) Rzeczony rodzaj obejmuje także sporą grupę pań, jednak na mnie dzisiejszy aromat to pan z odruchem kompulsywnego liftingu. Płeć bezdyskusyjnie męska (poza rozpoczęciem, które było cudnym, idealnie wyważonym uniseksem).

Jeśli wykazuję się dostatecznie dużą dawką cierpliwości (jak dziś, póki co), to po pewnym czasie z piżma ulatują kwiaty, a zastępuje je znacznie bardziej okazała dawka wetywerii, jednocześnie zielonej, wilgotnawej oraz wyschniętej na wiór. Paczuli, niestety, nie stwierdza się.

Kiedy po raz pierwszy usłyszałam nazwę New Tradition, przez moją głowę przepłynęły dwa skojarzenia: wyrażenie "nowa świecka tradycja" oraz Marek Siudym, nawołujący w filmie Miś swoją córeczkę: "Tradycja, chodź do tatusia!". ;) Ze wszystkich szołbiznesowych nazwisk, które się dzisiaj przewinęły, chyba wolałabym już to ostatnie. Przynajmniej poczciwe Misiowe chłopstwo - jako jedyni - nie tylko niczego i nikogo nie udawało, a nawet zadawało pytania o sens.

A skąd tytuł recenzji?
W końcu na stare kobiety, które pragną za wszelką cenę zatrzymać czas mówi się "pudernice", więc dlaczego "tabakiery" nie miałyby być ich męskim odpowiednikiem? ;)
(mimo, że zapach prawdziwej tabakiery bywa magnetycznie piękny).

Rok produkcji i nos: 2002, ??

Przeznaczenie: zapach typu uniseks. I na tym zakończę. ;)

Trwałość: niezła; od pięciu do blisko ośmiu godzin

Grupa olfaktoryczna: aromatyczna


Skład:

Nuta głowy: geranium, lawenda, róża
Nuta serca: ylang-ylang, goździki, wetyweria
Nuta bazy: piżmo, paczuli
___
Pachnę tym, o czym powyżej ale dłużej nie zdzierżę! :)

P.S.
Fot. nr 1 przedstawia plecy Toma Cruise'a (po prawej). Dowód TU.
Fot. nr 2 zaś - wiadomo kogo uwiecznia, a pochodzi STĄD.