Obiecaj jej wszystko

Dziś ostatni fragment z cytowanej ostatnimi czasy książki Perfumy. Podróż w świat zapachów. :)
Ostatnio coraz więcej osób niepokoi się kierunkiem, który obrały perfumeryjne „komórki” największych domów mody. Co złego dzieje się w umysłach decydentów od Chanel, gdy stawiają na nijakie perfumki dla wszystkich, w typie Bleu lub kolejnych klonów Chance? Jak nisko może upaść marka Gucci, niegdysiejszy pewniak wszystkich fanów Prawdziwych Perfum?

Czy badania rynku i ciągłe uśrednianie wyników pod możliwie jak najszerszą liczbę potencjalnych klientów nie zna granic? Czy sprzedaż w istocie jest bogiem?

Różne marki preferują odmienne strategie: czy lepiej co roku wypuszczać klon pięciu tysięcy innych kompozycji i zarabiać na logo, a może raczej warto brać fanów na cierpliwość, nie-sezonowe premiery dawkując w odstępach kilkuletnich?
Przyznam, że – jako miłośniczka kompozycji o silnym, typowym tylko dla siebie charakterze – zdecydowanie obstawiam druga wersję. ;) Jednak pewien cytat z Perfum pomógł mi z większą wyrozumiałością podejść do punktu widzenia zwolenników „zysku asekurowanego”.
Ostatecznie sama ostro bym się wkurzyła, gdyby miało mnie spotkać coś, o czym przeczytacie poniżej...


„(...) było też Giò Armaniego, kosztujące wiele milionów dolarów fiasko, lansowane w 1993 roku.
Na czym polegał błąd?

Na pewno nie chodziło o przyjęcie promocyjne, na którym obecny był cały Nowy Jork i Hollywood. Superlatywy płynęły jak wino. »Przyjęcie roku, jeśli nie dziesięciolecia« - zachwycał się Harper’s Bazaar.

Goście tłoczyli się w suterenie wieżowca na Manhattanie, przerobionej na marokański pałac. Whoopi Goldberg, Cher i Geena Davis uśmiechały się do aparatów fotograficznych, Dustin Hoffman zachowywał kamienną twarz. Lee Radziwiłł wystąpiła w kreacji od Armaniego, a Joan Rivers nie [o obydwie panie musiałam zapytać Wujka Google oraz Ciocię Wikipedię ;) przyp. WzP]. Wszyscy jedli z importowanej marokańskiej mosiężnej zastawy, pod 930 metrami kwadratowymi muślinu, upiętego jak namiot. Sączyli herbatę miętową i szampana, przekąszali kawiorem i kandyzowanymi kumkwatami w cieniu palm, specjalnie przywiezionych na tę okazję. Przyjęcie zostało starannie wyreżyserowane przez Roberta Isabell, (…) [jednego z najsłynniejszych] nowojorskich organizatorów przyjęć, który dwukrotnie latał do Mediolanu, by przedyskutować szczegóły z samym Giorgio Armanim. Wielka gala kosztowała niemal milion dolarów. I te wszystkie pieniądze nie zdołały zapewnić perfumom powodzenia?

- Mimo, że tak bardzo staramy się myśleć analitycznie, badamy trendy i testujemy rynek, i tak w gruncie rzeczy jest to hazard – mówi pewien dyrektor do spraw marketingu. Firmy grają w ruletkę. (…)
Dwa lata po klapie Giò Armani wprowadził Acqua di Giò. Bardzo dobrze się sprzedaje.

Czy światu potrzebny jest jeszcze jeden zapach?
- Tak – mówi Leonard Lauder, prezes i dyrektor Estée Lauder Companies. – Gusty się zmieniają.
- Tak – mówi Patrick Firmenich, wiceprezes Firmenicha. – Myślę, że świat potrzebuje nowego zapachu tak samo, jak nowej rzeźby czy obrazu.
- Oczywiście, że nie – mówi Vera Strübi, prezes Thierry Mugler Parfums. – Chyba, że jest to zapach kreatywny i inny”.
(dzieło uprzednio cytowane, s. 106-111)

Wypływa stąd jeden prosty wniosek: tak, sprzedaż jest bogiem. Lecz wszystko zależy od tego, jakimi uczcimy go ofiarami. ;> Oraz, czy okażemy się gorliwymi wyznawcami.


Jesteście ciekawi tego pierwszego, oryginalnego Giò, tej wariacji na temat kobiecej strony duszy Armaniego?
Ja też. ;)

Tym bardziej, że w retorcie zmieszano wiele cudownych ingrediencji.

W składzie:

Nuta głowy: bergamotka, mandarynka, jaśmin, palisander, fiołek, róża, hiacynt
Nuta serca: ylang-ylang, gardenia, tuberoza, konwalia, goździk (kwiat), goździki (przyprawa), kłącze irysa, brzoskwinia, liście czarnej porzeczki, mirra
Nuta bazy: wanilia, drewno cedrowe, drewno sandałowe, piżmo, ambra, styraks
___
Dziś noszę Sables od Annick Goutal.