Płynąc z nurtem

Zapach-morderca: potężny, zachłanny, nieograniczony. Wszechobecny i wszechogarniający.
Przynajmniej w teorii. ;)

Czasami język ludzki musi skapitulować. Czasem, niezależnie od siły własnych pragnień, nie da rady opowiedzieć słowami tego, co się czuje. Niekiedy mózg, przytłoczony nadmiarem wrażeń, kapituluje.
To jak próba przypomnienia sobie dokładnego przebiegu zdarzeń w momencie, kiedy narażeni byliśmy na szczególnie duży stres. Gdzieś po głowie szamoczą się urywki wspomnień, emocji, słów, ogólny zarys sytuacji. Chwile, o których z perspektywy czasu zwykło się mówić: "pamiętam jak przez mgłę..."

Wspominam o tym, by uzmysłowić Wam, czego doświadczam otoczona przez chmurę zapachów z asortymentu Sonoma Scent Studio. Dzieje się tak wiele, iż mój prywatny układ sterowniczy wszczyna strajk. :) Po głowie pędzą jak szalone fragmenty obrazów, dźwięków, kolorów, wspomnień, zapachów, smaków, przemyśleń, przeczytanych książek, obejrzanych filmów, odbytych rozmów, zapamiętanych zjawisk.
Przez przydymioną szybkę oglądam z mamą i dziadkiem wielką koniunkcję planet z 2002 roku, wspinam się po górach, w liceum uczę się chemii celem zaliczenia oblanego semestru, z kumplami jem przepalający przełyk gulasz, płaczę na strychu, całuję się z pierwszym chłopakiem, fotografuję pewną szaloną kolację wigilijną, w środku nocy stoję na dachu auta i wypatruję konstelacji Oriona, podsłuchuję zgorszone ciotki podczas wesela kuzynki, daję nauczkę pewnemu anonimowemu popaprańcowi, wpadam w taneczny szał (właściwie trans), gubię się z dala od domu, zwiedzam Dolny Śląsk, włażę pod koła samochodu dostawczego, śnię dwa od lat prześladujące mnie sny...
Tak wiele, że aż nic. System do reszty się zawiesił. ;)
Oto moc Ambre Noir.

Przewrotna gęstość i czerń omawianego pachnidła doskonale pasuje, by oddać przedstawiony wyżej stan. Przewrotna, ponieważ w gruncie rzeczy zapach jest bardzo suchy, a nawet przejrzysty.
Właściwie to półprzejrzysty, osłonięty przed oczami (nosami?) niepowołanych czarną tiulową zasłoną. Jakby nierealny, zatrzymany gdzieś pomiędzy tym a tamtym światem. Trwały i mocarny. Baśniowy w najbardziej klasycznym tego słowa znaczeniu. Bez wątpienia żywy.

Żywiczna, drzewna, cielesna oraz unurzana w różano-krwistym szkarłacie Ambre Noir uderza prosto do głowy tak, że nie sposób zignorować jej obecność. Pyszni się w całym swym, nieomal cesarskim, majestacie, wyniosła i doskonała. Okrutna w sądach i wspaniała okazywaną łaskawością. Najprawdziwsza przedhistoryczna satrapini. ;)
Morgana la Fey.

Jakkolwiek nie rozszalała, kierująca się własnymi rozchwianymi emocjami tudzież mrocznymi popędami bohaterka głównego, klasycznego nurtu legend arturiańskich. Taką Morgana nigdy nie była, gdyż być nie mogła: podobna wizja nosi wyraźne znamiona późniejszego gmerania w tkance oryginalnego mitu.
Myślę, że Morgain z pierwotnej opowieści znacznie bliżej do narratorki Mgieł Avalonu Marion Bradley: to po prostu kapłanka, starająca się wszelkimi siłami uchronić przed zniszczeniem Stary Porządek, jedyny świat, jaki pojmowała, jej rzeczywistość. Zresztą we wcześniejszych wersjach legendy kazirodczynią i matką Mordreda była siostra Morgany, Morgause; dopiero kolejne opracowania praktycznie zlewają obie kobiety w jedną postać. Dzięki temu kapłanka Morgana nabiera cech ponurej chwiejności naczelnego szwarccharakteru mitu. Przypadkowa korekta czy celowe przekłamanie?
Moim zdaniem to drugie. ;) Ostatecznie nieograniczenie swobodne poczynania w ramach polityki historycznej nie są wynalazkiem nowoczesności.

Morganie poważnie namieszano w papierach. Lecz myślicie, że przejęłaby się tym, gdyby nie niemal całkowity upadek jej świata, strąconego w otchłań głupiutkich opowiastek, bajeczek dla dzieci i poetów? Poważna Nauka od stuleci konsekwentnie upupia dawne mity, nieraz tak przerażająco zmieniając ich sens, że dziś usunięcie wszelkich ingerencji wielowiekowej cenzury staje się niemożliwe.
Kim naprawdę była Morgana? A Morgause, Ginewra, Pani z Jeziora? Afrodyta, Hera, Atena? Mut, Izyda, Hathor, Maat? Tiamat, Asztarte, Inanna? Lakszmi, Kali, Ganga, Radha? Jaka była pierwotna powinność walkirii, kim były? A kim Ewa, Lilit, Sara, Rut i Noemi, Judyta, Maryja, Maria Magdalena, Marta z Marią? Ile naprawdę wiemy o boginiach Słowian? Dlaczego wizerunki paleolitycznych Wenus znajdowane są na tak rozległym obszarze? Kogo przedstawiały lub co uosabiały?
Tego nie dowiemy się już nigdy.
Nieprzebrane pokłady wiedzy na zawsze zostały zmiecione z tego świata, ustawione daleko poza naszym zasięgiem... wewnątrz najgłębszych, najbardziej tajnych warstw naszej świadomości. :)

Jedyne, co możemy, to przestać się opierać, na siłę szukać "twardego" ratunku, racjonalnego podłoża dla naszych analitycznych umysłów. Wystarczy po prostu dać sobie spokój i popłynąć z nurtem. Zmrozić członki, nałykać się wody, zmienić w inteligentną szmacianą lalkę, pozwolić swobodnie płynąć ciału oraz myślom. Wystawić siebie na ożywcze działanie strumienia świadomości.


Tak samo trudno opowiedzieć o Ambre Noir. Szalona mieszanina kadzidła, cielesnego labdanum, kastoreum, gęstej, niesłodkiej ambry (niczym w Ambre Fétiche bądź Ambre Sultan), mrocznej róży i ostrego sandałowca płoży się na skórze i pnie w górę; płynie, drga, migoce czernią jak szalona. Oto czarniejszy odcień czerni. ;)
Z czasem najważniejszymi aktorami stają sie labdanum z różą (znowu) oraz ambra, a wszystkie gorące, naturalne, piękne. Chłodna i sucha krystaliczność ustępuje miejsca przed odwiecznym namiętnym blaskiem. Brak choćby śladu po wymuskanych kłamstwach na temat Morgany bądź którejkolwiek z wymienionych wyżej heroin: całość od początku do końca ujmuje dostojeństwem, pierwotną siłą, niekiedy opacznie definiowaną jako "dzikość", magnetyczną urodą.

Tu liczą się instynkty i emocje, jednak nigdy nie bywają określane mianem pogardliwym bądź lekceważone jako nieracjonalne. ;> Tu wszyscy rozumieją, że racjonalne jest wszystko, co za takowe uznajemy. Każdy sposób na zbliżenie się do Prawdy jest równie dobry.
Lecz tego świata nie można doświadczyć ot, tak po prostu, z nudów bądź kaprysu. O nie! Trzeba się natrudzić, zejść pod ziemię, poprosić o boskie wstawiennictwo, wejść jednym uchem a wyjść drugim, okiełznać demony, przenicować własną skórę, zdobyć Szklaną Górę, zaczerpnąć żywej wody; umrzeć i narodzić się na nowo. I cóż w tym dziwnego?
Avalon, Walhalla, Olimp, Wyraj nigdy nie były dostępne od ręki. ;)

Prawia to siła wprawiająca świat w ruch, moc dawania życia i odbierania go; Jawia jest wszystkim, czego potrafimy doświadczyć zmysłami, na czego istnienie mamy niepodważalne dowody; Nawia zaś stanowi zaprzeczenie jawności, to ziemia duchów, magii, snów - zaświaty.
Jedność w trójpodziale - głowa, serce, fundament kompozycji zapachowej? ;)

Rok produkcji i nos: 2008, Laurie Erickson

Przeznaczenie: mocny zapach typu uniseks, o przemożnej sile oddziaływania. Tylko dla najbardziej wytrwałych. ;) Okoliczności stosowania każdy powinien ustalić we własnym zakresie.

Trwałość: blisko dobowa

Grupa olfaktoryczna: drzewno-orientalna (i aromatyczna)

Skład:

labdanum, ambra, róża, wetyweria, kadzidło frankońskie, mirra, paczuli, goździki, mech dębowy, drewno sandałowe, drewno cedrowe, kastoreum
___
Dziś noszę to, o czy powyżej.

P.S.
Źródła ważniejszych ilustracji:
1. DeviantArt; profil użytkowniczki Black-Amber, Wolfmoon II.
2. Morgana la Fey pędzla prerafaelity Anthony'ego Fredericka Sandysa; wzięta STĄD.
3. To samo źródło i twórczyni, co w punkcie pierwszym; tym razem fotografia nosi tytuł Kingdom of Cernunnos.