Ogień z nieba

Poważna rzecz. Naprawdę nie warto z niej żartować.
Wszystko jedno, czy boimy się boskiej kary za grzechy czy po prostu coraz gwałtowniejszych burz, w ludzką psychikę wpisany jest głęboki respekt przed ognistą śmiercią z niebios. Część badaczy [niekoniecznie z głównego nurtu ;) ] twierdzi, iż jest to pozostałość strachu zakodowanego w umysłach, kiedy nasi przodkowie mieli okazję obserwować kolizje Ziemi z trochę większymi asteroidami, jednak bardziej prawdopodobnymi wydają się oczywiste wnioski, płynące z obserwacji skutków uderzenia pioruna. Tak czy inaczej jest to jeden z najstarszych, najgłębiej zakorzenionych oraz najpowszechniejszych ludzkich lęków, znajdujący odzwierciedlenie w niezliczonych opowieściach religijnych, mitach oraz podaniach.
Z ogniem z nieba się nie zadziera.

Czy Christopher Brosius pamiętał o tym, komponując perfumy o nazwie ni mniej ni więcej, jak Fire from Heaven?

Trudno powiedzieć.
Z pewnością tworząc pachnidło myślał o skutkach działania ognia, o dymie i popiele oraz o stopionych żywicach drzew. O goryczce płynącej z nagromadzenia suchych żywic w stylu mirry, olibanum, elemi czy styraksu, delikatnie dosłodzonych migdałowym opoponaksem, o przesuszonych, naturalistycznych drzazgach cedru, sandałowca czy dębu, uziemiających kompozycję.
O delikatnych, rozrzedzonych oparach smoły brzozowej, z powrotem kierujących mieszaninę w mrok; lecz nie na tyle mocno, by możliwym stało się 'dociążenie' mikstury, zaprzeczajace jej transcendentalnym ambicjom. Ujawniającym się w cichym, delikatnym zapachu czystego ludzkiego ciała, starannie przygotowanego do spotkania ze Stwórcą. Co wyczuwam dzięki wiotkiemu zapachowi labdanum, wyzierającego czasami zza oparów drzewno-kadzidlanych, przypominającego mocno rozwodnione Labdanum od Donny Karan. Człowiek w tej kompozycji jest niewielki, o taki maluśki! ;)

Co nie znaczy wcale, że Bóg jest potężny. Niestety, nie tym razem. Ponieważ Fire from Heaven, choć niewatpliwie przejmujący, zacnie skonstruowany, jest za bardzo delikatny; przesadnie rozjaśniony, zbyt pokorny wobec upływu czasu oraz erozji skał. Może to wina wersji wodnej, którą przyszło mi testować, nie wiem. Nie mam jednak problemu z zauważeniem, iż omawiana kompozycja to raczej Płomyczek zza Chmurki aniżeli niezmierzony, przejmujący grozą Ogień z Niebios. [Już silniejszym zapachem są Burning Leaves tej samej marki, do których nawiasem mówiąc FFH bardzo jest podobny :] ].
Przykro mi, Panie Brosius.
Zmarnował Pan fenomenalną nazwę.

Choć Jarkowi za próbkę dziękuję! :)

Rok produkcji i nos: ??, Christopher Brosius

Przeznaczenie: zapach typu uniseks, na wszystkie okazje nieformalne. Początkowo tworzący wokoł nas przyjemną, kilkucentymetrową aurę, z czasem jednak coraz przyleglejszy do skóry.

Trwałość: jak na perfumy wodne całkiem niezła, bo w granicach pięciu czy sześciu godzin

Grupa olfaktoryczna: aromatyczno-drzewna

Skład:

opoponaks, mirra, drewno cedrowe, drewno sandałowe, olibanum, labdanum, styraks
___
Dziś noszę to, o czym powyżej... jeszcze. ;)

P.S.
Pierwsza ilustracja pochodzi z http://www.mediasinfo.ro/un-turist-german-a-fost-omorat-de-trasnet-in-muntii-cindrel-sub-ochii-copiilor-ai-rudelor-si-prietenilor/2013/06/11/