Spotkanie za kulisami

Na początek wkleję urywek pewnego wywiadu:

"Lula.pl: Kamilu, Michale - jak pachnie kobieta Bohoboco?
Michał Gilbert Lach: Intrygująco, zmysłowo, kontrastowo.
Kamil Owczarek: Na pewno nie jest to zapach, który budzi skojarzenia z czymś, co było wcześniej. Z takim zapachem kobiety nie miałem okazji się jeszcze zetknąć.
M.G.L.: Bo każdy, kto miał okazję powąchać, chciał od razu porównać to do jakiegoś innego zapachu, typu: daj mi powąchać jeszcze raz, zobaczę z czym mi się kojarzy. To jest taka polska mania.
Lula.pl: A wiecie, z czym mi się kojarzy? (śmiech) Z kościołem.
M.G.L.: No i dobrze, ważne, że nie z żadnym zapachem, bo każdy chciał to porównać do perfum, które już istnieją".
ŹRÓDŁO

Sorry, Panowie.
Może nie wiecie (w czym nie ma niczego dziwnego, bo - jak się okazuje - wie o tym wciąż zbyt mało osób) ale perfumy mają to do siebie, że przytłaczająca ich większość jest podobna do innych, już istniejących.
Tak po prostu jest. I kropka.
Deal with it. :]

Szczególnie, że Wasze perfumy naprawdę bardzo, ale to bardzo kojarzą się z pewnym organicznym, już nieprodukowanym (?) zapachem. A mianowicie z Cèdre Bleu marki Yves Rocher. Składnik podstawowy, to znaczy drewno cedrowe, ukazano w nich identycznie; z różnicą, że tam, gdzie w Cèdre Bleu był zamsz, No. 1 od Bohoboco prezentuje proszek z pieprzu, niekoniecznie tylko czarnego. :)
A reklama to już w ogóle cudeńko. :)
[Tu w ramach rozbudowanej dygresji słówko o reakcjach polskich konsumentów na spot reklamowy No. 1: otóż śmieszą mnie one straszliwie. Komentujący nie dość, że wykazują się złośliwością, kiepsko skrywaną pod pozorem uwagi odnośnie rzekomego nieprzystawania opowieści do odtwarzającej ją postaci (czyżby nigdy nie słyszeli o czymś takim, jak aktorstwo? ;> Marta Żmuda Trzebiatowska nie jest, jak twierdzą Jutiubowi mądralińscy, ikoną teatru ale gra diwę operową), to jeszcze zdają się nie pamiętać, że dobra reklama perfum powinna opowiadać o danym zapachu na pomocą obrazów, muzyki, słów, emocji. Dlatego z niemal powszechnym zachwytem spotkały się spoty reklamowe Piątki Chanel, w których udział brały Nicole Kidman oraz Audrey Tautou. Twórcy reklamy No. 1 chcieli jedynie podążyć tą samą drogą; może niezbyt oryginalną ale skuteczną. Tylko tyle i aż tyle].

To by było na tyle, jeśli chodzi o rozbudowaną inwokację. ;] Teraz mogę przejść do rzeczy.

Po latach pustynnej wręcz posuchy Polska powoli wychodzi z perfumowego niebytu. Nie tylko w kwestii kolejnych przybywających w nasze strony marek, lecz przede wszystkim - z racji tworzenia perfum opatrzonych tutejszym logo. Co bardzo, ale to bardzo mnie cieszy. :) Dlatego właśnie postanowiłam zająć się wspomnianym pachnidłem.
No i dlatego, że Loriena była tak uprzejma, że zgodziła się udostępnić mi materiał testowy. ;) Dziękuję, Aniu!

Skoro najważniejszego asa wyciągnęłam z rękawa już na wstępie (a chodzi o podobieństwo Jedynki do Cedru od YR), pozostaje skupić się na konkrecie i opisać porządnie najnowsze rodzime pachnidło.
Które wcale nie jest złe.

A nawet powiedziałabym, że całkiem przyjemne; i to pomimo faktu, iż w jego ramach nie dzieje się zbyt dużo. Ot, w otwarciu uderza nas ciepły, cedrowy puder, będący najwierniejszą z wiernych kopii Cèdre Bleu, po krótkiej chwili zaczynający ogrzewać się oraz rozjaśniać złamanym, pastelowym blaskiem.
Pojawiają się przyprawy; głównie mieszanka pieprzów czarnego, białego i różowego, staranie zmielona na proszek... dosyć dawno temu. ;) Gdyż zdążyła już spłowieć, trochę się przewietrzyć, nasiąknąć cedrowymi drobinami. W miarę upływu czasu pieprz delikatnieje a jego miejsce zajmuje brunatna, muszkatołowa goryczka, zlewająca się z cedrowym pudrem w jeszcze ściślejszą całość. Ta zaś w bazie staje się delikatnie słodka, skoncentrowana wokół doszczętnie już suchego cedru. Może trochę męcząca ale na pewno sympatyczna, ukręcona z małego kawałeczka łykowatej lecz odrobinę dymnej waniliowej laski, z większą ilością piżmowego pudru na dokładkę.
No. 1 nie zachwyca - nie może, skoro znam i mam w kolekcji flakon Cèdre Bleu. Jest jednak jego całkiem przyjemnym, obiecującym zamiennikiem. Czy ma szansę stać się czymś więcej? Mam nadzieję , że tak.

Hmm.. Sale 01 Michała Szulca to kawał świetnej roboty, podobnie jak Qessence rodziny Missala; No. 1 Bohoboco trochę odeń odstaje. Lecz mimo tego okazuje się ciekawą kompozycją, na tle obecnych nowości z półek Sefor i Daglasów wyróżniającą się zdecydowanie na plus.

Rok produkcji i nos: 2012, ??
[tiaa... wiem, że "ktoś z Grasse" ale to informacja o wiele za skąpa. Proszę o nazwiska! ;) ]

Przeznaczenie: zapach stworzony dla kobiet, jednak uważam, ze podobnie jak Niebieski Cedr, równie dobrze mógłby być noszony przez mężczyzn. O świetnej projekcji oraz kilkunastocentymetrowym śladzie, z czasem redukującym się do luźnej aury.
Na wszelkie okazje (acz moc aromatu sugerowałaby raczej te wieczorne).

Trwałość: przeszło dwunastogodzinna

Grupa olfaktoryczna: drzewno-przyprawowa

Skład:

gałka muszkatołowa, czarny pieprz, drewno cedrowe, wanilia, białe piżmo
___
W tej chwili przerzuciłam się na Hedonist od Viktorii Minyi.