Idealna świeżość - popiół i kurz

Naszło mnie na recenzję zapachu ziemi. A właściwie Ziemi. Gorącej, chwilami zimnej, suchej, sproszkowanej i szarej.
Nadejszła pora na popiół i kurz. :)


Sombre Negra to limitowany zimowy zapach od Yosh Han, twórczyni i głównej kompozytorki własnego domu perfumiarskiego. Jak więc pachnie tegoroczna zima według YOSH?
Najpierw - tradycyjnie - dygresja. ;) Przed chwilą przyszło mi na myśl, jak łatwo czasami, mimo wszystko, dostrzec różnicę między okazjonalnymi limitowankami niszowymi (to są takie?) a tymi z głównego nurtu. Nie ma co się oszukiwać: w dzisiejszych czasach Sombre Negra w życiu nie trafiłby na półki typowych perfumerii, nawet z napisem "for men" czy "pour homme". Żeby było zabawniej dodam, iż potrafiłby świetnie się na nich odnaleźć i przynajmniej zrekompensować koncernowi X finansowe ryzyko poniesione podczas promocji. Teoretyzuję, że mógłby stać się ujmującym, suchym pachnidłem dla każdego Pana, który pragnie się wyróżnić ale nie zamierza popadać w sztuczność. :) Idealnie wyważony, niesłodki, nowoczesny oraz ogromnie przestrzenny, przygniatający pierwotną potęgą przyrody. Jak islandzki krajobraz. :)
Problem w tym, że współcześnie przed spłodzeniem kolejnego dziecka o zdanie na jego temat koniecznie trzeba zapytać stado przemądrzałych specjalistów, bezdusznych księgowych oraz anonimowych durniów, którzy guzik wiedzą o potrzebach naszych i naszego otoczenia, a już najmniej obchodzi ich planowane dziecko. ;> Dlatego Czarny Cień nigdy nie pojawiłby się w Sephorach i Douglasach. Sorry; prawo pięści, ups! to jest... oczywiście: prawa rynku są nieubłagane. ;>

A Panowie oraz Panie całego świata nie mają okazji dowiedzieć się, jak cenna perełka śmignęła im właśnie tuż koło nosa.
Ponieważ Sobre Negra jest dziełem tyleż spokojnym i w pewnym stopniu przewidywalnym, co jasnym i przyciągającym uwagę. Innym. Unikającym łatwych pochlebstw. Zdystansowanym. Jakoś tak.. cieniście promienistym. :) Oraz sypkim. Tak, to ostatnie z całą pewnością.


Trudno pisać o rozwoju kompozycji, SN brakuje też olfaktorycznego dynamizmu. Jest statyczny w sposób stereotypowo amerykański, czyli nie tyle zmienia siebie co własne natężenie. Z czasem stygnie, ogrzewa się, nabiera przyjemnego zaangażowania, utkany z radosnego światłocienia na zacisznym, okurzonym strychu. :)

W otarciu najwięcej jest akcentów zimnych, przewiewnych i ostrych. Jakiś pieprz, głęboki, wibrujący tytoń oraz przepiękny, niezwykle czysty oraz jednorodny miks suchej wetywerii, zatrzymanej w połowie drogi od Guerlain do Lalique z paczuli równie suchym, pudrowym, piwnicznym. Lecz nie wpadajcie w panikę: to puder, którego używanie nie zaszkodzi mężczyźnie. Właściwie przyjmijmy, że napisałam "talk". A talku nie używa się do przyprószania twarzy. ;)
Tak więc mieszanina układa się na ciele w sposób prosty, naturalny, jak również wdzięczny. Po prostu; wtapia się w nas, nie wiadomo jak, gdzie i kiedy. Czysta, jasna, lekka; pozbawiona słodyczy i bezpretensjonalna.
Nic nie zmienia się także w kolejnych godzinach znajomości z Cieniem, kiedy wyczuwam więcej ciepła i słońca, zaś ostry popiół wulkaniczny zmienia się w swojski kurz. Potrafię wówczas wychwycić więcej nut drzewnych, lekko gorzkich, żywicznych, tekowo-cedrowych osnutych wokół suchego wetyweriowego filaru, ustawionego na bazie z mchu dębowego a zwieńczonego szykownym, prostym kapitelem z paczuli.

Jest pięknie. Po prostu bez żartów: pięknie. :) Jasno, szykownie, bez póz i udziwniania. Nie spodziewałam się zapachu tak skonstruowanego, tej pieśni ku czci pogodnej stanowczości, radosnego zdecydowania, nowoczesnej prostoty w najlepszym stylu. Nie liczyłam na spotkanie z dziełem sztuki użytkowej, ujmującym naturalnością godną najlepszego skandynawskiego wzornictwa.
Sombre Negra trafiło w mój czuły punkt udowadniając, że nie wszystko, co świeże musi zaraz podlizywać się miłośnikom arcynudnych cytrusków. :) Że świeże może być świetne. Tylko kto się o tym przekona...?
Tak czy inaczej: kapelusze z głów. :)

Rok produkcji i nos: 2010, Yosh Han

Przeznaczenie: kompozycja uniseksualna, co piszę z premedytacją. :) Świetna na wszelkie okazje, a zwłaszcza te mniej zobowiązujące [chyba, że nosi ją mężczyzna, wtedy może pozwolić sobie na większą dowolność. Też tak chcę! ;) ]. Zauważalna z daleka, z bliska nie przytłacza nikogo, więc kolejny ideał projekcyjny.

Trwałość: typowo olejowa, czyli w granicach piętnastu-osiemnastu godzin

Grupa olfaktoryczna: aromatyczno-drzewna

Skład:

wetyweria, paczuli, drewno cedrowe, pieprz różowy, pieprz czarny, olibanum (?), goździki (przyprawa), gałka muszkatołowa, kmin, kłącze irysa, bób tonka, mech dębowy, tytoń, opoponaks, drewno tekowe, styraks, bylica, cyprys
___
A w tej chwili J'Ose Eisenberga. :)

P.S.
Źródła ważniejszych ilustracji:
1. http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/iceland/7604207/Volcanic-ash-cloud-British-attempts-to-pronounce-Eyjafjallajokull-causes-hilarity-in-Iceland.html
2. http://www.opacity.us/image2224_attic_light.htm