W starym Vogue'u

Tauerowska seria Tableau de Parfums to rzadki kwiat. Każda z powstałych dotychczas części jest w pewien sposób wyjątkowa, wszystkie zaś kryją w sobie oryginalne, bogate dusze. No i są po ludzku piękne. :)
Na początek Miriam.

Wąchanie tych perfum przypomina podróż w czasie. Jednak nie dosłowną, lecz pośrednią; osiąganą za pośrednictwem starych gazet, mebli, strojów, sprzętów elektrycznych czy innych przedmiotów z przełomu lat 40. i 50. XX wieku [żeby uniknąć nieporozumień: nie polski przełom tych dekad mam na myśli :> ], znalezionych gdzieś na słonecznym strychu.  Choć doświadczana w podobny sposób rzeczywistość wydaje się niezwykle bliską naszej, to przecież od razu wyczuwamy, jak bardzo obie epoki się różną.
Inaczej wyglądają stare sprzęty, ubrania zrobiono z materiałów odmiennej jakości i oznaczono metkami odmiennymi od znanych nam, nawet kolorowa prasa o modzie wygląda inaczej: teksty są trochę dłuższe, niejednako redagowane a reklamy okazują się równie przyjemne dla oka, co sesje zdjęciowe. Całość, choć doskonale zrozumiała dla człowieka z drugiej dekady XXI w., wydaje się jednak niepodobna, jakby tworzona dla ludzi innych niż my, dla innych umysłów, trochę już obcych mentalności.

Podobnie rzecz ma się z Miriam: teoretycznie stworzonej z mocnych, nasyconych kwiatów, występujących w portfolio Tauera zarówno wcześniej (Une Rose Chyprée), jak i później (Noontide Petals), faktycznie biorącej całą swoją moc jak i retro-ambicje w nawias twórczy. Spory, zamaszysty, nakreślony dzięki irysowym chłodom, sandałowcowo-paczulowej głębi, kwiatowym pyłkom oraz tajemniczemu "czemuś": mieszaninie jakby postarzanego labdanum z równie sędziwym miodem, obu ułożonych na lekko podwędzanej (ale już dawno ostygłej) ciemnej skórze. To wszystko pozwala zassać się czarnej dziurze, rozrywającej poszczególne wonie na atomy i następnie... kto wie? Może zlepiającej z nich zupełnie nową, niepodobną do niczego jakość...? Chcę rozgryźć omawiane pachnidło, jednak nie potrafię przedrzeć się przez ścisły, jednolity pancerz wody. Jest ona dla mnie całością, konstytucyjną jednością stworzoną z klasycznych kwiatów, jasnych lecz staroświeckich drzew, odrobiny słodyczy oraz tej trudnej do nazwania szyprowej świetlistości. Czasem pojawiają się także suche ale sprężyste aldehydy w nowoczesnym wcieleniu (lecz o duchu stanowczo starym), przywodzące na myśl jakaś mniej szklistą wintażową wersję Piątki od Chanel, jednak znikają po kilku minutach, wchłonięte przez przepastne głębiny reszty akordów.
W miarę upływu czasu kompozycja staje się coraz bardziej jasna, więcej w niej jaskrawego blasku, nadal jednak przeważa ogólna matowość dzieła. Choć widzę więcej słodyczy oraz lekko pikantną bazę stworzoną z barokowego retrobukietu i suchego drewna, całość w dalszym ciągu pozostaje dla mnie zagadką. Piękną, nierozwiązywalną, wybrzmiewającą długo tak w nozdrzach, jak i głowie - ale jednak zagadką.
Choć zgadzam się z tezą, jakoby Andy T. posłużył się recepturą Miriam jako podstawą do stworzenia Noontide Petals. :) Najnowszy produkt z podstawowej linii perfum Szwajcara w rzeczy samej wydaje się nieco uproszczoną, bardziej klarowną wersją tajemniczej piękności sprzed lat. Prosto z okładki starego Vogue'a.

Rok produkcji i nos: 2011, Andy Tauer

Przeznaczenie: zapach stworzony z myślą o kobietach, jednak uważam, iż współcześnie także mężczyźni spokojnie mogą spróbować testów. :)
Pierwsze chwile z Miriam cechuje ogromna moc oraz sillage, które z czasem redukują się do wąskiej aury, przy czym - co charakterystyczne  - ani na moment nie wypadają z orbity naszego zainteresowania. Chcę przez to powiedzieć, że pachnidło jest cały czas obecne tuż przy uperfumowanej osobie, towarzyszy nam przy każdym poruszeniu ręki. łatwo się do niego przyzwyczaić, trudno o nim zapomnieć. :)
Na wszystkie okazje.

Trwałość: w granicach pięciu-siedmiu godzin

Grupa olfaktoryczna: kwiatowo-szyprowa (oraz aldehydowa)

Skład:

akord cytrusowy, geranium, róża, fiołek, ylang-ylang, jaśmin, lawenda, liście fiołka, kłącze irysa, drewno sandałowe, wanilia
___
Dziś Lapis Philosophorum od Oliviera Durbano.

P.S.
Źródła ważniejszych ilustracji:
1. http://weetrix.tumblr.com/post/2495684667
2. http://www.internationalposter.com/poster-details.aspx?id=ITL05079