Elżbieta Pierwsza

Obiecałam Wam coś super, wypadałoby więc wywiązać się z tego. Z taką różnicą jednak, że będzie super, ale... po mojemu. ;) Na opak. Na przekór. Inaczej.

Bo przecież pierwsze perfumy celebryckie do często ocenianych w polskiej pachnącej blogosferze raczej nie należą. Prawda? ;]

Prekursorką trendu była Elizabeth Taylor, która na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych minionego stulecia postanowiła - do spółki z koncernem innej amerykańskiej Elki, Elizabeth Arden - wylansować własne perfumy. Pomyślałam więc, że dziś zajmę się dwoma najpopularniejszymi zapachami słynnej diwy Hollywoodu.

Na pierwszy ogień pójdą White Diamonds, nazwane na cześć ulubionych klejnotów Taylor. Sama diamentów nie cenię [chyba, że jako precyzyjne a drobne ostrza do wykorzystania w technologii produkcyjnej albo chirurgii], jednak te od legendarnej aktorki umiem docenić. Głównie dlatego, że są jednak perfumami. ;)

Do rzeczy jednak. White Diamonds to zapach, którego nie kojarzę z magnetyzmem czy seksapilem, tak często przypisywanymi Taylor. Dla mnie pachnidło jest lekkie, niemal dziewczęce i pogodne. Choć może dzieje się tak dlatego, iż poznałam je równolegle z moim drugim bohaterem? Bez różnicy. Grunt, że Diamenty, słodkie, aldehydowo-szkliste, doprawione przyjazną dla nosa mieszaniną z białych kwiatów to vintage jak się patrzy.
Jednak nie bez przyczyny współcześnie podciągany pod nurt olfaktorycznych dzieł zwanych "celebryckimi"; głównie z racji idealnego wpasowania kompozycji w ówczesne przeboje perfumiarskiego rynku. Ciepła słodycz doprawiona szczyptą korzennych przypraw, zmącona wyrazistym wiewem aldehydów a ustabilizowana prostym, dosyć przewidywalnym bukietem naprawdę bardzo pasuje do świata wykreowanego przez Organzę czy Amarige od Givenchy, Red Door i 5th Avenue od E. Arden czy nawet nowszych wcieleń L'Air du Temps Niny Ricci. Spomiędzy wyrazistego kwiatu pomarańczy oraz słodziutkiego, nieco budyniowego ylang-ylang z jaśminem pospołu, z róż, goździków i świeżo-upojnego, lekko skórzanego zapachu żonkilowych gwiazdek wyłania się przesycone klasyczną orientalną pastą, drzewno-paczulowo-wetyweriową, suche mydełko.
Mówcie co chcecie, ale dla mnie White Diamonds to jeden z najciekawszych zapachów "czystości" na świecie. Ma w sobie troszkę z aromatów drogich detergentów - i bynajmniej nie jest to zarzut ni złośliwość, a zwyczajne stwierdzenie faktu. Jest tylko odeń znacznie mocniejsze.
I bardzo dobrze, wszak perfumy nie powinny mamrotać niezrozumiale tuż ponad ludzką skórą. ;)

Kiedy natomiast zaczynam wgłębiać się w drugą z mich dzisiejszych propozycji, Passion, czuję rodzaj pewnej nieerotycznej zmysłowości - oraz niemały dystans. Zamiast pełnego radości podlotka obserwuję spokojną, dojrzałą, całkowicie pewną własnego piękna (i własnej siły) kobietę.
Taka jest Elizabeth Taylor's Passion, bo tak brzmi pełna nazwa omawianych akurat perfum [za nią zaś stoi przegrany proces z Annick Goutal, która już wcześniej zaklepała miano Passion dla siebie - choć jeszcze nie stworzyła pachnidła, które zechciałaby tak nazwać :) ].

Skąd owa dojrzałość pochodzi?
Ano z akcentów ciemnych, cielesno-drzewno-przyprawowych, nasyconych, spokojnych, pełnych. Statycznych niczym chłodna piękność z portretu, lecz zawierających w sobie całkiem wyraźną sugestię życia impulsywnego oraz aktywnego. Kompozycja tym razm rozpoczyna się bukietem kwiatów, który szybko przeradzają się w jednolitą pastę, ustępując miejsca lekko skórzanej bergamotce w otoczeniu chłodno-pikantnych kolendrowych ziaren, ładnie zestrojonych z piekącym, "nieheblowanym" sandałowcem oraz nutami gorzkiej gałki muszkatołowej, ziela angielskiego, czarnego i białego pieprzu z odrobinką cynamonu. Te zaś z czasem przechodzą w piękny, spokojny dwugłos skóry z cywetem, do których szybko dołącza ładne staroświeckie paczuli oraz cieniuteńka strużka kadzidła nie-olibanowego (choć i tak uroczego :) ). Wkrótce to cywet ze skórą stają się głównymi aktorami Passion, zaś po następnych kilkudzisięciu chwilach skórę zastępuje paczuli z drzewno-przyprawową pastą.
Całość okazuje się dobrze pomyślana, spokojna, gorąca chociaż chłodna, stworzona z przeciwieństw - a to w perfumach lubię najbardziej. To oraz zagadki. :)
Bo i zagadkę Passion trzyma w zanadrzu: kto wykreował tę kompozycję?

White Diamonds

Rok produkcji i nos: 1991, [tu jeszcze większa zagadka ;) ] Carlos Benaim oraz Olivier Gillotin czy może Sophia Grojsman?

Przeznaczenie: ciepły, optymistyczny zapach dla kobiet-miłośniczek perfum retro. O sporej mocy oraz sillage, więc współcześnie raczej wieczorowy, choć jeszcze dziesięć-piętnaście lat temu bez cienia wątpliwości polecałabym go na co dzień. :)

Trwałość: w granicach dziesięciu-dwunastu godzin

Grupa olfaktoryczna: aldehydowo-kwiatowa

Skład:

Nuta głowy: lilia, neroli, aldehydy, bergamotka, pomarańcza
Nuta serca: tuberoza, ylang-ylang, jaśmin, kłącze irysa, narcyz, róża, goździk (kwiat), cynamon
Nuta bazy: ambra, piżmo, drewno sandałowe, mech dębowy, paczuli

Elizabeth Taylor's Passion

Rok produkcji i nos: 1988, ??

Przeznaczenie: zapach dla kobiet - choć dziś spokojnie i bez cienia "podejrzeń" mogliby go nosić i mężczyźni - dosyć wytrawny i cielesny. O średnim sillage, za to naprawdę morderczej mocy-aurze, zatem również na wieczór; lub na Naprawdę Ważne Okazje.

Trwałość: przeszło osiemnastogodzinna (choć bywa, że w granicach pół doby)

Grupa olfaktoryczna: szyprowo-orientalna

Skład:

Nuta głowy: ylang-ylang, konwalia, gardenia, aldehydy, bergamotka, kolendra
Nuta serca: kłącze irysa, jaśmin, róża, przyprawy
Nuta bazy: drewno cedrowe, drewno sandałowe, paczuli, piżmo, cywet, kadzidło, mech dębowy
___
Dziś Incense marki Ava Luxe. :)

P.S.
Źródła ważniejszych ilustracji:
1. http://puppylovepreschool.blogspot.com/2010/10/style-muse-young-elizabeth.html
2. http://www.stormfront.org/forum/t554833-4/