Skarby ukryte w niszy (plus jedno tombakowe świecidełko)

Kilka słów o perfumach dobrych lub wręcz świetnych, które z jakiegoś powodu nie doczekają się pełnoprawnej recenzji: ponieważ nie są w moim typie, więc niczego mi nie mówią; ponieważ są za bardzo w moim typie, więc nie wiem, jak mogłabym o nich opowiedzieć. Lecz żeby nie było zbyt nudno, do grona dołączył jeden średniak. Zapachowy, nie cenowy. ;D

Aedes de Venustas eau de parfum

Zeszłoroczna premiera, drugi z zapachów sygnowanych przez znaną nowojorską perfumerię niszową. Jego poprzednik powstał w roku 2008 i, prawdę mówiąc, na mojej liście zapachów do poznania stał (nadal stoi) znacznie wyżej, niż obecny tu świeżuszek. Ale jak się nie ma, co się lubi... ;)
Nie. Aedes de Venustas edp, zwanego również Signature, nie polubię chyba nigdy. Na to aromat jest zbyt soczysty, zbyt świeży, zbyt mocno wykręcający mój nos i usta wysokim stężeniem ogrodniczych soków: zielonych, niedojrzałych, irytujących. Rabarbar smakuje bosko (nie tylko w towarzystwie cukru), pachnie jednak zdecydowanie gorzej. Czerwona porzeczka wiedźmie dobrze nie kojarzy się nawet kulinarnie. Liście pomidorów pachną nieziemsko, w perfumach też, jednak w ramach Signature edp zmieniają się w jakiś wiecznie świeży, zmutowany kompost [mam wrażenie, że ukąszenie takiego ożywionego kompostu przeistoczyłoby dowolnie wybranego człowieka w anty-superbohatera ;) ]. Zielone jabłuszko ze słodkim wiciokrzewem tylko pogarszają sytuację. Nawet wetyweria cuchnie mi irytującym octem.
Nie, błagam: nie. Nie każcie mi tego dłużej testować. Mogę pachnidło docenić, jednak nie zamierzam przebywać w jego towarzystwie dłużej, niż to konieczne.
Zapach obiektywnie ciekawy, dobrze skonstruowany, godzien uwagi. Subiektywnie: jakiś koszmar.

Skład:
wetyweria, wiciokrzew, rabarbar, czerwona porzeczka, zielone jabłko, liście pomidora, orzech laskowy, kadzidło [hę?]

Armani, Privé: Ambre Soie

Też niekoniecznie mój ulubieniec, jednak przez kontrast z EdV omawiane pachnidło wydaje się niemal skończenie piękne. :)
Zresztą, i tak nie miałabym serca go zgnoić. ;) Ponieważ wiem, jak świetnym dziełem jest Jedwabna Ambra, jak krystaliczna oraz bursztynowo złocista i żywicznie zimna okazuje się, kiedy przyłożyć ją do rozgrzanej ludzkiej skóry. Jak prędko ujawniają się akordy słodkie i pikantne (ech, te przyprawy! wanilia, czarny pieprz, imbir...), gdy pachnidło ściele się na skórze chłodnej.
Jak pięknie skontrastowane, wyrafinowane - naturalne przy całym swoim artystowskim wycyzelowaniu - jak wiotkie i wyraźne jednocześnie. Ambre Soie to najprawdziwsza, nieskłamana Sztuka. Tylko nie całkiem w moim typie. Ale to szczegół, drobniuteńki.

Skład:
imbir, pieprz, paczuli, ambra, goździki (przyprawa), imbir

Grossmith, Black Label: Golden Chypre

Oto i nasz obiecany średniak. ;) Do tego z pewnością nie szyprowy; ani szczególnie złoty.
Takie sobie perfumy. Początkowo przyjemne, lekko przyprawowe, jednolicie a nieinwazyjnie kwiatowe, złożone na postumencie z gładkich, jasnych nut drzewnych w miarę upływu czasu coraz bardziej kwaśne, warzywno-ogródkowe. Takimi pozostają w zasadzie już do samego końca, kiedy najważniejszym składnikiem wydaje się być lubczyk, niewymieniany w składach nut. Co każe mi przypomnieć sobie o Pure marki Boadicea the Victorious.
Dwa lubczyki na jedną, dosyć kosztowną, brytyjską niszę? To o jeden za dużo.

Skład:
gałka muszkatołowa, kardamon, pomarańcza, bergamotka, róża, geranium, paczuli, heliotrop, ambra, piżmo, labdanum, nuty drzewne

Il Profumo, Osmo Scents: Patchouli Noir

Zapach idealny. :) Ziemisty, ciepły, łagodny choć kryjący w sobie pierwotną, tajemną siłę. Głęboki oraz gęsty. Ani słodki, ani wytrawny, nigdy rześki, chociaż i nie przytłaczający ciężarem (nieco wbrew swej gęstej, olejowej konsystencji). Całkowicie oraz niezaprzeczalnie ciemny, od najgłębszej czerni po odcienie szarości oraz ciemnego brązu. Łono Matki Ziemi.
O potężnej mocy oraz trwałości na trzy czwarte doby.
Tak doskonały, że od wielu miesięcy nie wiem, co i jak mogłabym o nim napisać.
Aileen, za prezent w postaci sampla wdzięczna Ci jestem przeogromnie! :*

Skład:
paczuli, nuty kwiatowe, żywiczne oraz drzewne

Ormonde Jayne, Tolu

Balsam tolutański. Rzecz jasna nie sam, a otoczony towarzystewm o dużym stopniu oryginalności. Są tu chyba wszyscy: od lekkiej, wodnistej orchidei przez suchą lecz niezbyt esencjonalną różę po słodkie, prężne pomarańczowe kwiecie. Od szałwii przez jałowiec (w ilości ledwie pozwalającej na rozpoznanie) po żywicę olibanową, która nigdy nie zapłonie jako kadzidło. A do tego przyjemna, niekulinarna, lekko cielesna słodycz ambry.
Lecz i tak najważniejszy wydaje się akcent tytułowy: gorzki, ciemnawy, zimny. Taki, który wymagał ogrzania resztą przyjemnej, wielobarwnej kakofonii.
Lubię Tolu. Choć własnej flaszki nie potrzebuję.

Skład:
kwiat pomarańczy, szałwia, jałowiec, róża, konwalia, orchidea, olibanum, bób tonka, ambra, balsam tolutański
___
Dziś Saffron Rose marki Grossmith. Także miało znaleźć się w powyższym zestawieniu, ale nieoczekiwanie przemówiło do mnie głosem wielkim i mocnym. ;) Więc z opisem się wstrzymałam.