"Mówią płonie stodoła płonie aż strach , aż kurzy się z niej
Trzeszczy wszystko dokoła ściany i dach gorąco, że hej
Pobiegnij tam do niej szkoda czasu , bo
stodoła płonie a w niej ludzie jacyś są,
Sołtys chyba już zwołał prawie pół wsi, pomagaj i ty".
I cóż poradzę na to, że wąchając pachnidło powstałe ku czci pewnego nowojorskiego pożaru (!), słyszę charakterystyczny, gardłowy głos Niemena? ;) Pachnidło nietypowe, o wyrazistym charakterze złożonym z nut ostro-drzewno-popielnych, świeżo miętowych oraz słodkich, z czasem zaczyna pokrywać się pudrem i stygnąć, zmieniając się w stos starego, śmierdzącego piżmowego mydła. Ciekawe, warte uwagi dziwactwo, którego finał jest równie długi, co męczący. Za dużo pudru i piżma, za mało ognia trawiącego jednako drewno, metal oraz mentolowe wody po goleniu.
Mimo wszystko o artystycznym koncepcie państwa Moltz nadal mam bardzo dobre zdanie.
Skład:
wanilia, limonka, lawenda, mięta
Menard, L'Eau de Kasaneka
Dzięki, Polu, za próbkę! :*
Słodka róża w konfiturach. To, co z próbki pachnie nęcącym, różano-przyprawowym Orientem, moja skora zmienia w mniej żywotną wersję Madness od Chopard lub delikatniejsze wcielenie Tocade marki Rochas.
Więc okazuje się l'Eau de Kas(z)aneka pachnidłem nazbyt prostym i zachowawczym, różą potraktowaną w sposób całkowicie odtwórczy; vintage bez werwy. W sam raz dla szczęśliwych nabywczyń mazideł marki Menard: przerażonych upływem czasu, więc także olfaktorycznie pragnących przeżywać niekończącą się którąś-tam młodość. Rzecz jasna, w stylistyce z lat 60. i 70. ;>
Szkoda zmarnowanego potencjału: co też moja skóra wyprawia??
Skład:
japońska róża Hamamatsu, kardamon, imbir, bazylia, gałka muszkatołowa, pomarańcza, bergamotka, ylang-ylang, heliotrop, jaśmin, róża damasceńska, drewno sandałowe, drewno cedrowe, wetyweria, nasiona piżmianu, wanilia
Zapach, który zasługuje na więcej niż skromna wzmianka. Cóż jednak, skoro mimo kilkumiesięcznej znajomości nie chce gagatek do mnie "przemówić" i skąpi materiału na pełną recenzję? ;)
Wobec tego zadowolę się tym, co już mam. Czyli ostrym, budzącym na równi fascynację oraz niepokój miksem szklistego irysowego masła z drzewnym, piwniczno-metalicznym oudem. Żeby nie było zbyt nudno, jeszcze więcej suchej pikanterii zapewnia trawa wetyweriowa. Wszystko bardzo trwałe i z łatwością wczepiające się w ludzką skórę, skore do pozostawiania za sobą długiego śladu.
Co prawda nie mogę w pełni "wyłapać" poetyki Roots, jednak to nie przeszkadza mi cieszyć się ich pięknem.
Skład:
kłącze irysa, oud, wanilia, mech dębowy
Ponoć w tym zapachu "Dorian Gray poznał Szeherezadę". ;) Chyba dobrze, że oboje dostali taką możliwość...
Pachnidło głębokie, orientalne, o wyraźnej nucie retro. Z ambrą podbarwioną krystalicznym słodkim miodem oraz bliskowschodnimi używkami: kawą i tytoniem, zamkniętymi w wyściełanej zamszem skrzyni. Towarzyszy im wanilia i odrobina cierpkiego winnego moszczu. Jak również ciepłe, staroświeckie nuty kwiatowe w śladowych ilościach. Całość trwała, o znacznym sillage, tylko z czasem coraz bardziej chimeryczna. Mimo wszystko Asmar zachwyca.
I chyba również zasługuje na obszerniejszy tekst...
Skład:
bergamotka, tytoń, kawa, biały miód, winogrona, goździk (kwiat), ambra, piżmo, wanilia, zamsz
Wiesz co Wiedźmo, ja nie powinnam czytać Twojego bloga.
OdpowiedzUsuńZałóż mi jakiegoś bana albo co-- bo za każdym razem gdy udaje mi się dojść do umiarkowania, gdy przekonuję siebie, że przecież niemożliwe jest bym powąchała wszystkie ciekawe zapachy świata zaglądam do Ciebie i znów poczyna mnie żreć głupie i zachłanne pożądanie.
Dziś- Burning Barbershop i oczywiście Roots.
Szlag.
Może i Roots zasługuje na wnikliwe testy, ale u mnie się raczej ich nie doczeka; pozbyłam się sampla bardzo szybko... Opis sugerował, że zapach mnie zachwyci, więc przed wyjściem z domu użyłam nieopatrznie "po całości"; rany, musiałam potem czuć to przez kilka godzin ;P
OdpowiedzUsuńPopieram, Barbershop jest be, Kasaneka nudna. A SoOudy poznałam dwa; kolejnych jak na razie mi się nie chce (aż dziw bierze ^^).
Barbershop jest nie taki jak nazwa sugeruje, zbyt maglowaty :/
OdpowiedzUsuńA testowałyście nową Durgę - Bowmaker? jest cuuuudny, drzewno-żywiczno-igiełkowo-cerkiewny. To chyba nowość w L.
Też miałam skojarzenie z kawałkiem Niemena kiedy poznałam nazwę Burning Barbershop. :) To chyba najbardziej oczywiste.
OdpowiedzUsuńNiestety, zapach nijak nie pasował mi do "Płonącej stodoły" i w końcu odżałowałam efektowne intro i postanowiłam nie marnować tak zarąbistego kawałka na coś, do czego (w moim osobistym odczuciu oczywiście) nie pasuje. Bałam się, że nawet jeśli napiszę, że kawałek wybrałam ze względu na nazwę, a nie zapach - to skojarzenie może się do kogoś potem przyczepić i wpłynąć na to, ze zapach go rozczaruje. A szkoda mi było, bo podoba mi się. Tylko nijak nie pachnie płonącą stodołą dla mnie. No, chyba, że ktoś w stodole trzyma lawendę i miętę. I stodoła paliła się kiedyś. I nie do końca. :)))
Jeśli BB pachnie na Tobie jak płonąca stodoła to szczerze zazdroszczę Ci skóry. Musi być niesamowita.
Zgadzam się z Pierniczkiem. Prędzej magiel. Choć mnie się podoba. A Bowmakers są cudne!
Na Niemenie się wychowałam, znam większość utworów :)
OdpowiedzUsuńL'eau De Kasaneka mam nawet flaszkę z wymiany. Nie pachnie na mnie różą nic a nic. Na mnie to sandałowiec i wanilia, całość lekko przyprawiona. Całość nie narzucająca się, nieekspansywna i nieekstrawagancka z przyzwoitą trwałością. Zapach wygodny jak flanelowa koszula, czasem mam ochotę go nosić.
Napisałam długą odpowiedź i mi ją wcięło. :(
OdpowiedzUsuńDlatego napiszę hurtem, nie obrazicie się?
Roots i Burning Barbershop naprawdę warto poznać, jakkolwiek zapach pierwszy potrafi ułożyć się całkowicie odmiennie w zależności od pogody, temperatury czy naszego samopoczucia, drugi zaś potrafi śmierdzieć jak jasna cholera, za to początek w charakterze wysoce oryginalnego dziwadła uważam za rewelacyjny.
Bowmakers jeszcze nie znam; ale poznam, spokojna głowa. ;) Płynące zewsząd zachwyty wpływają za żądzę poznania. :)
Utwór Niemena oczywiście nie jest skojarzeniem oryginalnym - podobnie jak toksyczne piżmowe mydło BB. :] I, o ile doceniam piosenkę (gdyż wykonawca artystą był nie byle jakim), to muszę przyznać, że z pewnych względów okropnie mnie denerwuje - ponownie jak BB. ;) Lawendy jako takiej nie czuję w ogóle, miętę gdzieś w otwarciu i później w pudrze, stodoły rzeczywiście także nie ma (o czym napisałam wyżej); jest za to zmęczenie piżmowym potworkiem i poprzedzający je zachwyt. Czyli dziwny zawód-nie zawód. :/
Kasaneka tak, jak pisze Pola, pachniała mi prosto z próbki. Dopiero moja skóra zrobiła z niej coś o wiele mniej ciekawego. Dodam jeszcze, że "z próbki" zachowawczości żadnej nie wyczuwałam; najwyżej korzenne retro bez aldehydów (w dzisiejszych czasach i tak inne niż większość "zapaszków" ;) ).
Aha, Polu, czy mam rozumieć, że w końcu kupiłaś flakon Cuir Noir? Tak cichaczem? :)
Nie... dostałam sowity dekant od Olfaktorii podczas naszego wrocławskiego spotkania i sowicie go na się wylewam :P. Ale kiedyś na pewno u mnie zagości.
OdpowiedzUsuńAch... W takim razie dziękuję (pośrednio) i Olfaktorii. :)
OdpowiedzUsuńMnie podobają się Twoje plany. ;) Ale to już wiesz.