Parę słów

Z początkiem roku okazało się, że nie mogę poświęcać perfumowej pasji tyle czasu, ile bym chciała. Chociaż od testów powstrzymuje mnie jedynie choroba, to przecież całkiem sporo zapachów zdążyłam już opisać; jeśli nie w postaci internetowych szkiców, to przynajmniej w podręcznym kajeciku. :) Na przykład cztery poniższe:

Autour du Parfum, Poudre d'Iris

Mówię Wam, ludzie: jest źle. I to bardzo źle.
Trudno inaczej określić sytuację, w której wącham jakieś perfumy, stwierdzam zgodnie z prawdą: "ale Prada irysowa!" by następnie skonstatować, że zawartość firmowej próbki jest całkiem, całkiem... ;) No więc sami widzicie. :P
Z Pradą oczywiście potwierdzam; Poudre d'Iris w pierwszych chwilach swojego życia to wypisz wymaluj Infusion d'Homme tejże marki, szlachetne, irysowo-piżmowe, doskonale wyważone mydełko, już od pierwszych sekund wtłaczające moje myśli w ciąg skojarzeń zawierający miedzy innymi czystość, klasę, dżentelmeństwo, nienachalną elegancję, nowoczesność oraz pewność siebie. Później pachnidło traci oczywiście pierwszą z wymienionych cech, białe, mydlane piżmo oraz irys nabierają suchej głębi, wzbogacone nutami jasnego drewna i złocistego heliotropu, jeszcze później dołącza do nich mleczko migdałowe, dzięki czemu pachnidło, choć i tak przyjemne,unika zarzutów o wtórność za to zyskuje wyraźną roślinną aurę, tryskającą zielonymi sokami. Trochę to dziwne na skraju bazy ale niech tam! :)
Za to pod koniec mamy więcej tytułowego pudru, co nieco słodkości a nawet... pojawiający się dosłownie znikąd lekki kadzidlany dymek co razem daje efekt dosyć zbliżony o pierwszych perfum sygnowanych nazwiskiem Johna Galliano [jednak wyłącznie w stężeniu wody perfumowanej]. Czy do złośnik migdał połączył się w parę z heliotropem i po kryjomu przekabacił na swoja stronę głównych bohaterów opowieści? A co za różnica! Grunt, że zapach nosi się przyjemnie i trzyma skóry znacznie dłużej, niż oczekiwałam. :)

Skład:
arcydzięgiel, neroli, kwiat migdałowca, heliotrop, irys, drewno sandałowe, migdał, białe piżmo

Pro Fumum Roma, Rosae Mundi

Jakie to sympatyczne perfumy! :) Niewątpliwy musz-niuch dla miłośników róży.
Otwiera się akordem kwiatu gęstego, słodkawego ale balsamicznego i po krótkim czasie zbaczającego w stronę animalnych konotacji kwiatu. Co w ogóle bardzo przypomina mi klasyczny arabski sposób przedstawiania róży w perfumach, w stylu Rasasi czy Arabian Oud. :) Przyjemnie mnie to zaskoczyło.
Potem Rosae Mundi oczywiście zasycha, staje się bardziej ostra dzięki nasyconym akordom drzewnym i fascynującej mieszance paczuli z wetywerią. Nawet, gdy paczuli zaczyna dominować nad mieszaniną, zmuszając do współpracy słodko-zmysłową różę i zmieniając ją w coś bardzo bliskiego przesłodzonej oranżadce, nie potrafię myśleć źle o tych perfumach. Pojawiają się za to żywe skojarzenia z Bent Al Ezz Nabah, Ranią czy Amber Oudh od Rasasi, Hayati marki Arabian Oud, Black Saffron od Byredo oraz, last but not least, damską wersją Lyric od Amouage. Nawiązania do oudowców zjawiają się później, kiedy akord drzewny zyskuje na znaczeniu, wspierane przez mleczno-złociste, lekko pikantne szafranowe nitki.
Może nie jest to pachnidło szczególnie oryginalne, za to trudno go nie lubić, kiedy róża z wyrazistymi orientalami dawno i bez reszty zawojowały czyjeś serce. :) Nawet trwałość i projekcja plasują się w górnych rejestrach skali a właściwie jedyną cechą Rosae Mundi, której nie darzę szczególną sympatią, jest ich cena. ;)
Byłabym zapomniała: nie wierzcie, że to szypr. Szyprem jest to coś piętro niżej.

Skład:
wetyweria, drewno cedrowe, paczuli, róża

Roberta Andrade, Earth

No nie! Ups. Już po nas.
Dni tego świata są policzone, nieuchronnie zbliża się kres, apokalipsa czeka za drzwiami a Ichabod Crane i leftenant Abbie Mills niepotrzebnie marnują swój czas. Wszystko dlatego, że niżej podpisanej spodobał się kolejny delikatny świeżak. ;P
Earth to pachnidło nazwane wyjątkowo adekwatnie do zawartości flakonu tudzież próbki., z początku ostre i agresywne, trochę zbliżone do kompostowego akordu z Bois d'Ombrie by po krótkiej chwili obrać zupełnie różny kierunek. Pojawia się za to ciepła aczkolwiek zroszona zieleń, miękkość polnych kwiatów i osuszające całość sianko [ale stanowczo nie kumarynowe]. Przychodzi też czas i na przyjemną, kwiatową, bardzo niedosłowną słodycz pastelowych fiołków, bezpretensjonalnego nagietka oraz całego mnóstwa polno-leśnego kwiecia o woni delikatnej w pojedynkę za to odurzającej, kiedy zsumować poszczególne elementy. :)
Jednakże Ziemia nie jest pachnidłem o kwiatach, co szybko przypomina nam lekko oleisty sandałowiec oraz goryczka piżma czy mchu dębowego, wraz z paczuli przypominająca, że zwiewna lekkość to zaledwie drobna warstwa w skalistej skorupie pokrywającej naszą planetę. Więcej jednak nie dostaniemy, ponieważ kompozycja dosyć szybko rozjaśnia się i wygładza, pozwala prześwietlić promieniom słońca, znika pokonana przez czas. Zupełnie, jak pojedyncza magiczna chwila poranka. :)

Skład:
trawa, siano, konwalia, irys, fiołek, mech dębowy, paczuli, piżmo, drewno sandałowe

Roberta Andrade, Monsieur

Teoretycznie kolejny nudny, zachowawczy i odtwórczy paprociowiec, zaczynający się gorzkimi cytrusami oraz naturalistyczną lawendą, w miarę upływu czasu osuszany przez żywiczno-drzewno-tytoniowe zadziory i wykończony cierpkawym syntetycznym piżmem czy kilkoma ziarnami wanilii. Nic, czego nie wąchalibyśmy wcześniej przynajmniej tysiąc razy. O emanacji początkowo znacznej, szybko jednak uczącej się pokory, wspartej przez "nie za długą, nie za krótką", kilkugodzinną trwałość. Takie tam męskie perfumy. W teorii.
Faktycznie Monsieur okazuje się wyraźnym nawiązaniem do stylistyki retro, jawnie odstającym od współczesnych bestsellerów męskiej strony wielkich perfumerii głównego nurtu. :) Poza tym kiedy tylko zniknie niby-świeży element z otwarcia, woda przyjemnie zaskakuje harmonijnym zgraniem elementów żywicznych z wetywerią, paczuli oraz tytoniem. Zaś kiedy odsunę uperfumowany fragment ciała od swojego nosa, wszystko jeszcze przez chwilę żywo wiruje mi w nozdrzach, na pierwszy plan wysuwając "waniliobenzoes" oraz mirrę, z tytoniem i ziołami (?) w tle. Niby to nic niezwykłego ale naprawdę mało które perfumy potrafią zmienić się równie drastycznie, kiedy już wwąchaliśmy w siebie ich cząsteczki. Aż chciałoby się wstrzymać oddech najdłużej, jak to tylko możliwe! ;)

Skład:
lawenda, akordy cytrusowe, zielone oraz żywiczne, mirra, kwiat tytoniu, paczuli, wetyweria, wanilia, piżmo
___
Dziś noszę opisane wyżej Rosae Mundi. :)