Popołudniowa herbatka

Herbata, cukier, mleko, ciasteczka albo małe kanapeczki z ogórkiem, czasem także kandyzowany imbir - oto produkty, które według stereotypu składają się na brytyjską popołudniową herbatkę. Wie o tym każde dziecko na kuli ziemskiej [no dobra, nie każde ale spora większość ;) ]: o piątej po południu może się walić, palić, szaleć zaraza albo inna apokalipsa zombie ale nikt i nic nie zdoła powstrzymać Anglika przed skosztowaniem narodowego napitku. Swego czasu nienaruszalność tego zwyczaju na własnej skórze odczuł starszy strzelec Franciszek Dolas, biedna ofiara polsko-angielskich nieporozumień kulturowych. ;) Jednak nie o komediowym żołnierzu tułaczu chciałabym dziś pisać, lecz o perfumach o wdzięcznej nazwie Five O'Clock Au Gingembre marki Serge Lutens.

Skoro jej nowsze osiągnięcia pozostawiają coraz więcej do życzenia, warto nadrobić recenzenckie zaległości. Poza tym dawno już nie pisałam o żadnych lutensyliach. :D

Czyli trochę słabej czarnej herbaty osłodzonej syropem imbirowym. Jednocześnie niebanalnie odświeżającej ale na tyle słodkiej, bym nie posądziła pachnidła o banalność. Może w realu nie przepadam za herbatą słabą ani za słodką, jednak ów plastyczny, słomkowy i mało taninowy soczek naprawdę potrafi przypaść do serca. :) Może to dzięki słodyczy, która z czasem przeradza się we wdzięczny, drzewno-korzenno-słodki puder, w sympatyczną mieszankę akordów ciepłych (cynamon, drewna, czekolada, ambra) oraz chłodnych (herbata, imbir, bergamotka [jak chcą spisy nut, bo sama jej nie wyczuwam]), w jednym tylko miejscu, tuż przed finałem olfaktorycznej serenady, ubarwionego pikanterią mielonego pieprzu, rozprowadzonego w osłodzonym, świeżym soku imbirowego kłącza. Gdzieś pomiędzy oficjalnymi składnikami przewija się słynna lutensowska ta-baza, acz w wydaniu znacznie delikatniejszym niż w donośniejszych kompozycjach marki.
Od jasnej choć lekko przygaszonej jasności po głębsze pokłady suchego ale miękkiego, na poły deserowego ciepła Five O'Clock Au Gingembre tworzy klimat czegoś wątłego oraz prostego w zrozumieniu; kruchego ale szybko zapadającego w pamięć. Naprawdę sympatycznego.

Poza tym naprawdę lubię nazwę pachnidła: Godzina piąta przy imbirze. W ogóle lubię francuską wymowę słowa "imbir"; gingembre - żężąbr. :) Obraca się je w ustach na wszystkie strony [angażując w artykulację głosek chyba całą zawartość paszczy], smakuje niczym deser, pozwala drżeć na języku. Słówko małe ale bardzo kształtne. Podobnie, jak omawiane dziś perfumy. Nad czym tu marudzić? :)

Rok produkcji i nos: 2008, Christopher Sheldrake

Przeznaczenie: zapach typu uniseks o mocy początkowo sporej, z czasem zmieniającej się w umiarkowaną aurę, by w bazie całkiem przybliżyć do ludzkiej skóry. W ogóle na mnie to perfumy-kameleon, których emanacja zależy od wielu zmiennych we mnie oraz poza mną.
I dlatego rekomenduję Five O'Clock na wszelkie okazje, pory dnia oraz roku. :)

Trwałość: raczej średnia jak na tę markę; od ok. trzech do ponad sześciu godzin

Grupa olfaktoryczna: gourmand-przyprawowa

Skład:

Nuta głowy: bergamotka, herbata
Nuta serca: imbir, cynamon, akordy drzewne
Nuta bazy: pieprz, kakao, paczuli, miód, ambra
___
Dziś Private Label od Jovoy.

P.S.
Pierwsza ilustracja pochodzi z http://pinterest.com/pin/277112183293166909/