Kawior z bieługi i waniliowy budyń

Zastanawialiście się czasem, skąd biorą się nazwy perfum? I jak silna jest ich magia?
Nie trzeba być Sherlockiem Holmesem aby odgadnąć, czemu kompozycje zatytułowane Opium, Poison albo Black Afgano osiągnęły światowy sukces. Również tylko trochę wyobraźni wymaga zrozumienie, że w roku 1921 nadanie pierwszym perfumom od zdolnej projektantki o nowatorskiej wizji kobiecego stroju minimalistycznej nazwy No. 5 było krokiem prawdziwie rewolucyjnym. Z drugiej jednak strony Shalimar został Shalimarem a Mitsouko Mitsouko ot, tak sobie, bez zbytecznych zobowiązań. Żeby tytuł fajnie brzmiał. Dopiero parę ładnych lat po ich premierze guerlainowscy specjaliści od marketingu dokleili uznanym już dziełom sztuki perfumeryjnej patetyczne oraz ckliwe narracyjne zaplecza. Wszystko to jednak są historie powszechnie znane jak również łatwe do zrozumienia. Dlaczego jednak komuś przyszło do głowy nazwać miękkiego, ciepłego waniliowego puchatka po niemal wymarłej drapieżnej rybie a na dokładkę upchnąć jeszcze "niszową" skórę?
Dalibóg, nie mam pojęcia.

Przecież Cuir Beluga, jedno z trzech pierwszych pachnideł Guerlainowej butikowej kolekcji L’Art et la Matière, nie ma dosłownie nic wspólnego ani ze skórą, ani tym bardziej z bieługą! Zauważam w zasadzie tylko jedną zbieżność: o ile wspomniana ryba często kojarzy się z kulinarnymi zbytkami zamożnych Rosjan z epoki carów [wiecie, kawior z bieługi plus szampan... te sprawy :) ], Cuir Beluga od Guerlain tak samo okazała się dziełem luksusowym oraz oderwanym od codziennych trosk zwykłych śmiertelników. ;) Lecz pomimo korzeni sięgających daleko wstecz, omawiana kompozycja pozostaje produktem zdecydowanie współczesnym.

W otwarciu przyjemnie słodka (choć już od samego początku sucha, pyłkowa), złożona z akordów soczystej mandarynki oraz kilku innych cytrusów, wyniesiona ku górze na delikatnej, półprzejrzystej chmurze nowoczesnych aldehydów. Co razem dało efekt dosyć sympatyczny, jednak na mnie nie robiący żadnego większego wrażenia; możliwe, że dlatego z ulgą powitałam szybki spadek mocy aldehydów, zastąpionych przez ciepłą, waniliowo-paczulową słodycz, na która mogły osunąć się apetyczne cytrusy. Lecz i one szybko znikają, również dzięki pojawieniu się nowej nuty: tym razem chodzi o kocankę, której drażniąca ale i piękna suchość ciekawie łączy się z puchatą, apetyczną choć jednocześnie pudrowo-rozbieloną delikatnością, ratując CB przed banałem. :)
Im śmielej zaglądamy w bazę mieszaniny, tym więcej zauważamy waniliowej, trochę budyniowej słodyczy oraz żywiczno-złocistych ambrowych promyków. To w nie z kolei wtapia się trudna już do rozdzielenia masa paczulowo-kocankowa, od czasu do czasu ożywiana pojedynczymi frakcjami zielono-krystalicznych soków z heliotropowej łodygi. Jednak najważniejszą funkcję wciąż spełnia tu wanilia: trochę ciemnych ziarenek i dosłownie odrobinka słodko uwędzonego dymu, za to dużo cukru waniliowego pospołu z pianką na mleku, gotowanym z dodatkiem owej słodkiej przyprawy. A do tego suchość paczuli, ambry, kocanki (w przypadku tej ostatniej również trochę gryzących, poniekąd tytoniowych akcentów).

Luksus przez duże L. Szyk przez równie duże S. Oraz Nuda przez całkiem spore N. :] Cuir Beluga to sympatyczne, zacnie skonstruowane perfumy, w których nie można narzekać na nadmiar emocji. Nosi się je przyjemnie, z radością pozwalając otulić swoje ciało miłym w dotyku, gęsto tkanym szalem nienachalnej słodyczy ale brakuje mi w nich tego tajemniczego "czegoś", od którego moje serce zabiłoby żywiej. Chyba wydała się tajemnica: zbytek w ilościach ponadnormatywnych porządnie mnie męczy [choć oczywiście przez kilka dni w roku może być bardzo mile widzianym. ;) Jednak nie dłużej!]. Wciąż wolę swoją chatkę czarownicy. :)

Łukaszu, bardzo dziękuję za próbkę! :*

Rok produkcji i nos: 2005, Olivier Polge

Przeznaczenie: zapach typu uniseks o nienachalnej projekcji, otulający ludzkie ciało szczelną ale gęstą aurą. Po kilku godzinach bardzo bliskoskórny i rachityczny.
Na wszystkie okazje, o jakich zamarzycie. Od nudnego dnia pracy czy szkoły po bal karnawałowy. :)

Trwałość: od pięciu do blisko ośmiu godzin

Grupa olfaktoryczna: orientalno-waniliowa




Skład:

Nuta głowy: tangerynka, aldehydy
Nuta serca: paczuli, kocanka
Nuta bazy: wanilia, ambra, heliotrop, zamsz (?)
___
Dziś klasyczny Shalimar, woda perfumowana.

P.S.
Pierwsza ilustracja pochodzi z http://www.citmagazine.com/article/1184237/azerbaijan-new-venues-baku