środa, 1 lipca 2015

Lato w Château de Bagnolet


Położony w zachodniofrancuskim regionie Poitou-Charentes (na północ od Akwitanii) i w gminie Cognac a utrzymany w stylu posiadłości kolonialnych w Luizjanie zamek Bagnolet w roku 1841 wpadł w oko żonie lokalnego polityka oraz producenta koniaku, niejakiej Irène d'Anthes-Hennessy. ;) Jeszcze w tym samym roku rodzina Hennessy odkupiła posiadłość od pierwotnych właścicieli [znaczy: porewolucyjnych ;) Wcześniej dobra Bagnolet były własnością królewską], by przez najbliższych sto lat z okładem mógł cieszyć się mianem oficjalnej ambasady marki Hennessy, miejsca słynącego z odbywających się tam hucznych imprez, udanych polowań czy z wizyt kolejnych znamienitych gości.

Nawet, kiedy w roku 1963 rezydencja przestała być prywatną własnością rodziny - wchodząc w skład majątku Société Hennessy, zatem dla osób postronnych była to zmiana czysto kosmetyczna - w niczym nie zmieniło to przeznaczenia całej posiadłości. Château de Bagnolet wciąż przyjmuje oficjalnych gości marki (od Mścisława Rostropowicza i Raya Charlesa po Lauren Bacall, Alaina Delona czy Olivera Stone'a), będąc dedykowanym im luksusowym pensjonatem, popularnym dzięki organizacji podobno wspaniałych prywatnych przyjęć oraz wyśmienitej kuchni. Krótko mówiąc: jest miejscem w sam raz dla obrzydliwych snobów. ;]

Czy można zatem wymarzyć sobie stosowniejszy kontekst dla opowieści o trzech najnowszych kompozycjach z perfumowej kolekcji potomka sławnej rodziny, Kiliana H.? Takich, w których luksus, typowo wakacyjna, letnia harmonia oraz całe dekady praktycznie nieprzerwanego idyllicznego praktykowania typowo francuskiej art de vivre, sztuki życia zestawiono w jedną, perfekcyjnie skomponowaną całość?
Nie sądzę. ;)


Dziś na pierwszy ogień trafi moja ulubiona - i najlepsza - kompozycja z cyklu o nazwie Sophie Matisse Art Edition, czyli Straight to Heaven, Splash of Lemon: odświeżona i odciążona wakacyjna wersja jednego z obiektywnie najwspanialszych pachnideł marki, powstałego w roku 2007 Straight to Heaven.

Choć prawdę mówiąc cała moja sympatia wynika głównie z bardzo dobrej opinii o pierwowzorze, to jednak i flanker nosi się bardzo przyjemnie. Który to na początku wręcz poraża nagłym oraz ostrym, jakby kolczastym, naturalnym akordem wygrzanej na słońcu i aż puszczającej soki cytrynowej skórki, z podziwu godną rzetelnością okrywającej ciepłe, "kawiarniane", bardzo komfortowe nuty alkoholowo-drzewne.
Dopiero po kilku minutach oślepienie cytrusowym słońcem mija, odsłaniając gładkie czy puchate akordy cedru ocieplonego pyłkowym i suchym, odrobinę kakaowym akordem  paczuli, pikantną wytrawność gałki muszkatołowej oraz dosłownie szczyptę suszonych ziół a przede wszystkim - wspaniałym rumem o wyraźnym aromacie dębowej beczki oraz syropu z cukru trzcinowego.
Zresztą im bliżej bazy, tym więcej słodyczy, przytulności tudzież stłumionych, cienistych pasteli. Wyczuwam sympatyczne, nowoczesne białe piżma o dominującej drzewnej nucie, ciepłą wanilię w laskach oraz powidok akordu suszonych owoców, który tak przyjemnie umościł się w pierwszym, podstawowym Straight to Heaven. :)

Splash of Lemon co prawda nie jest równie złożony oraz wyrafinowany jak on, jednak na pewno okazał się zdolny do stworzenia wokół uperfumowanej osoby takiej samej otoczki błogiego, leniwego komfortu. Aż chce się zalec gdzieś w cieniu na leżaczku, z chłodnym napojem w jednej ręce a wciągającą książką w drugiej i dosłownie niczego nie musieć. ;)
Teraz. Zaraz. Już. :D


Kolejna wariacji z serii zatytułowanej po prawnuczce Henriego Matisse'a, również malarce (która stoi za projektem flakonów omawianego właśnie tria), to Good Girl Gone Bad, Splash of Neroli, czyli złożenie akordów nazwanego podobnie pachnidła sprzed trzech lat, w które ktoś wsadził mikser i dokumentnie wymieszał wszystkie składniki. ;) Następnie czemuś przestraszył się własnego szachrajstwa i do kielicha blendera spontanicznie wlał jeszcze miarkę olejku z neroli mając nadzieję, że nikt się nie zorientuje. :> Albo zauważy przemeblowanie, jednak dzięki dodatkowi nowego akcentu zachwyci się powstałym dziełem i zamiast ukarać, nagrodzi mieszacza. ;)

No, cóż. Przy pierwszym, bardzo pobieżnym teście pachnideł to właśnie Splash of Neroli wzbudził we mnie najcieplejsze uczucia; jednak to nic niezwykłego, ponieważ uwielbiam neroli. :) Zauroczyło mnie otwarcie pachnidła, jakby zatrzymane w połowie drogi między zmysłowością Fleurs d'Oranger Lutensa a żywiołową bezpośredniością Neroli Portofino od Toma Forda. Lecz tytułowy kwiat znika z mojej skóry w dosłownie kilkadziesiąt sekund (jak to możliwe?), ujawniając czekającą w odwodzie mieszankę nut kwiatowych. Teoretycznie gęstych, zmysłowych i odurzających, w praktyce skutecznie przytłumionych syntetyczną drzewnością oraz pudrem. Nawet suchy i aromatyczny akord wetywerii w głębokiej bazie nie zdołał uratować dla mnie tej kompozycji.
Kwiatowa gęstwina pozostaje więc kwiatową gęstwiną... doświadczaną z daleka, wyłącznie za pośrednictwem fotografii. :]


Natomiast ostatni z aromatów, Bamboo Harmony okazał się - cóż za niespodzianka! - po prostu Bamboo Harmony, zapachem z roku 2012 poddanym reformulacji, w wyniku której z receptury zniknęła świeża roślinna duszność soków tytułowego bambusa oraz suchy, przyprawowo-mszysty pazur. Zamiast nich prym wiodą cytrusowe soki i niewielka ale zauważalna dawka neroli, zgodnie utopione w chłodnej białej herbacie.

Później przez chwilkę na skórze pojawia się daleki cień korzennej, sproszkowanej masali, siadającej na komfortowych akordach herbaciano-zielono-wodnych i to jest moment, w którym moje usta same składają się do uśmiechu, ponieważ nowe Bamboo Harmony nawet zaczyna mi się podobać. Później jednak pojawia się coś w stylu galangalu, zwanego tajskim imbirem, miesza się z jasną herbatą oraz abstrakcyjną już nutą kwiatową [to może być neroli, ale równie dobrze jaśmin wielkolistny czy mimoza; w każdym razie rzecz dość lekka i słodka] a następnie - zmienia w aromat świeżo spienionego płynu do zmywania naczyń. :D Jest tak jasno i czysto! ;P Detergent trzyma się mojej skóry i trzyma, ani myśląc z niej zejść a przy okazji każąc odświeżyć sobie traumatyczne wspomnienia związane z J'Adore Diora, którego w tej fazie rozwoju nowe Bamboo Harmony śmiało mogłoby zostać lżejszą i znacznie rozwodnioną wersją.
Dopiero po dobrych kilku godzinach pojawia się baza jasna i pyłkowa, naznaczona odrobiną goryczki, która nakazuje pomyśleć o mate, obecnym przecież w spisach nut obu wersji Bambusowej Harmonii. Może nawet wyczułam kokosowo-roślinną śmietankę z soków liścia figowego, która przemknęła po olfaktorycznym horyzoncie omawianej wody, jednak żadna z tych dwu nut nie zdołała przekonać mnie do pachnidła. Bamboo Harmony pozostaje więc dziełem bezsprzecznie zielonym i letnim, jednak do bycia wyjątkowym lub chociaż przyjemnym naprawdę bardzo mu daleko.


Zatem jeżeli chcecie poznać perfumy z Kilianowej kolekcji Sophie Matisse Art Edition, bardzo proszę! Na pewno warto, ponieważ cała trójka idealnie pasuje do upałów, powracających akurat nad Polskę: jest lekka, łatwa w użytkowaniu oraz zupełnie niezobowiązująca.
Jednak czy komukolwiek przyjdzie do głowy wyłożyć na zawartość któregokolwiek z pełnowymiarowych flakonów kwotę blisko sześciuset pięćdziesięciu złotych i zrobi to z powodów innych, niż prestiż związany z marką lub oryginalna buteleczka...? Ooo, tutaj pewności już nie mam.

Jadnak Wy możecie mieć inne zdanie! Jeżeli ktoś z czytających te słowa ma ochotę na set firmowych próbek Sophie Matisse Art Edition, niech zgłosi się w komentarzu. :) Kto pierwszy, ten lepszy!
[A zestaw prawie nie używany. ;P ]



Straight to Heaven, Splash of Lemon

Rok produkcji i nos: 2015, Sidonie Lancesseur [twórczyni pierwszego StH]

Przeznaczenie: zapach typowo uniseksualny, otaczający uperfumowaną osobę nieszczególnie głośną ale bardzo przyjemną, aksamitną oraz odprężającą aurą.
Na dosłownie wszystkie okazje.

Trwałość: w granicach sześciu czy siedmiu godzin, z czego ostatnich kilka to już głęboka baza, wyczuwana dopiero po przyłożeniu nosa do skóry.

Grupa olfaktoryczna: drzewno-orientalna (oraz świeża)

Skład:

Nuta głowy: cytryna, bergamotka, rum
Nuta serca: paczuli, drewno cedrowe, róża (?), gałka muszkatołowa
Nuta bazy: akordy ambrowy i piżmowy, wanilia


Good Girl Gone Bad, Splash of Neroli

Rok produkcji i nos: 2015, Alberto Morllas [również autor receptury pierwszej Good Girl Gone Bad]

Przeznaczenie: mieszanina uniseksualna. jendak nie sądzę, żeby męska skóra potrafiła wyciągnąc zeń cokolwiek wartego uwagi. Chyba, że się mylę. ;) Tak czy inaczej jest to mieszanka bardzo spokojna i liniowa, nieskora do zostawiania za sobą śladów.
Powinna zatem sprawdzić się przy wszelkich okazjach oficjalnych.

Trwałość: maksymalnie dzisięciogodzinna (tu również przez co najmniej połowę czasu trudno wyczuć coś więcej, nie przybliżając nozdrzy do skóry).

Grupa olfaktoryczna: kwiatowo-szyprowa...? Dziwny jakiś ten szypr.

Skład:

Nuta głowy: mandarynka, bergamotka, neroli
Nuta serca: tuberoza, róża, jaśmin
Nuta bazy: drewno sandałowe, wetyweria, paczuli


Bamboo Harmony

Rok produkcji i nos: 2015,  Calice Becker [rzecz jasna i ona była autorką poprzedniego zapachu marki o tej nazwie ;) ]

Przeznaczenie: także zapach dedykowany wszystkim istniejącym płciom, bardzo spokojny i o skromnej projekcji, po pewnym czasie zupełnie bliskoskórny, jakby wczepiony głęboko w ludzkie ciało.
Pasuje do wakacji na plaży albo... na zagranicznym zmywaku. :P A poważnie: gdziekolwiek zechcecie.

Trwałość: około sześcio-, ośmiogodzinna, przy czym - oczywiście - perfumy zapadają w śpiączkę po około połowie tego czasu.

Grupa olfaktoryczna: aromatyczno-świeża

Skład:

Nuta głowy: bergamotka, gorzka pomarańcza, neroli
Nuta serca: biała herbata, mimoza, przyprawy
Nuta bazy: mech dębowy, liść figowy, mate
___
Dziś noszę akurat opisane właśnie wcielenie Bamboo Harmony. I przy okazji wariacko cieszę się, że od kilku ładnych lat naczynia zmywa za mnie zmywarka. ;]

P.S.
Źródła ważniejszych ilustracji:
1. http://www.lvmh.ru/lvmh-news/news/exceptional-places-chateau-de-bagnolet-hennessy# [Autor: Gilles de Beauchêne]
2. http://galerie.platine.pl/dom-hennesy-dla-milosnikow-koniakow-g467102.html [Autor: Antoine Bagot]
3. http://www.hennessy.com/en-eu/news/6309-chateau-de-bagnolet [Autora fotografii nie udało sie zlokalizować]
4. http://theselby.com/galleries/collaborations/the-selby-x-hennessy-chateau-bagnolet-and-cognac-town-cognac-france/ [Autor: Todd Selby]

4 komentarze:

  1. Ja bym chętnie ich spróbowała, o ile mogę wziąć udział w "konkursie", bo jeszcze nie miałam okazji poznać (potem mogę podać dalej, jeśli znajdzie się chętny :)).

    Na początku w ogóle nie miałam ochoty testować letniego Straight to Heaven, ze strachu -- no, bo to dla mnie jeden z zapachów idealnych, które zmianami można jedynie zepsuć... a tu proszę, przeczytałam parę recenzji i ponoć wcale nie jest tak źle. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ależ oczywiście, że możesz! :) Możesz podawać dalej, możesz nie podawać, możesz je nawet wykorzystać jako perfumy do pomieszczeń, to przecież będą Twoje próbki (zresztą, jak widzisz, chętni walą drzwiami i oknami ;P ). W zasadzie to już są; poproszę tylko o namiary na Ciebie via mejl albo Fejsbuk.

      Moim zdaniem przetestować nigdy nie zaszkodzi ale przynajmniej będziesz już wiedziała na pewno, co sądzisz o danym zapachu. :) A w tym konkretnym przypadku naprawdę nie ma dramatu.

      Usuń
  2. A ja sie spoxniłam ! : ( Pech to pech ! ( ; trudno , sama sobie kupie probki i ak miałam to robić . masz wiedźmo mnie na sumieniu i moje zainteresowanie niszą .
    skusiłas opisem STH . ( ;

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No cóż, może innym razem? :)
      A w kwestii zainteresowanie niszowymi perfumami napisałabym, że jest mi przykro ale to nie jest prawda, bo wcale nie żałuję. :D

      Usuń

>
Komentarze (<$BlogItemCommentCount$> )